Te triest: losgeslagen vechttokkie bijt en ramt politieagent, maar rechter heeft pas in 2020 tijd voor de zaak

Een nachtdienst van een politieagent in Noord-Brabant is afgelopen nacht uitgelopen op een fikse teleurstelling. Niet omdat hij heeft moeten vechten met een arrestant, want dat komt vaker voor. Koen Simmers meldt dat het "goed met hem" gaat: "Buiten blauwe plekken, schaafwondjes en flinke spierpijn valt het uiteindelijk wel mee. Moet me helaas wel laten inenten omdat zijn bloed in contact is gekomen met mijn wondjes en bloed."

Waar Simmers echter wél geïrriteerd door raakt, is de stroperige wijze waarop de Nederlandse strafvervolging verloopt. Want ondanks dat allerlei stoffige bureautypes telkens opmerken dat het in Nederland een "prioriteit" is om geweld tegen hulpverleners aan te pakken, komt er in de praktijk nog bijzonder weinig van terecht. Dus toen de arrestant van Simmers goed en wel was ingeklopt in de politiecomputer en een datum voor een rechtszaak gepland moest worden, rolde de datum van januari 2020 uit het systeem.

Aangezien de kerel vermoedelijk niet een halfjaar de bak indraait voor zijn orkaan aan tokkiegeweld tegen een agent, heeft de politie deze fluitketel vermoedelijk alweer op vrije voeten moeten plaatsen. En deze misdadiger kan voorlopig nog wel even blijven fluiten: pas over zo'n zeven maanden moet hij zich eens een keer melden bij een politierechter die zich over z'n zaak gaat buigen.

Maar onze politiek staat echt als één man achter de politie. Ze geven alles wat onze mannen en vrouwen in het blauw nodig hebben om efficiënt de misdaad in ons land aan te pakken. Ze staan vierkant achter ze. Echt waar! Maar nee, dan echt.

Wie gelooft die waanzinnige eigenpijperij eigenlijk nog? Wát een afgang.