Tanja Nijmeijer vindt kritiek niet leuk
Mensen doen net alsof ze een terroriste is ofzo!
Och jee, die arme, arme Tanja Nijmeijer! Wat moet het vervelend voor haar zijn geweest om weg te worden gezet als een radicaal-linkse terroriste, zeg!
Het Nederlandse FARC-lid Tanja Nijmeijer vond het moeilijk om bloot te staan aan de media, die kritisch waren over haar rol bij de strijd tegen de Colombiaanse regering. Ze werd soms hard aangepakt, aangesproken op bomaanslagen, slachtoffers van de guerrilla, en haar geweten. 'De journalist doet zijn werk, hij wil koppen hebben, en doet er alles aan om je uit je doen te halen.'
Wat jammer dat de FARC het niet voor het zeggen heeft in Colombia... en in Nederland. Was dat wel het geval dan waren die irritante journalisten massaal overgebracht naar werkkampen waar ze een langzame, vernederende en pijnlijke dood zouden sterven. Dat verdienen ze wel, toch?
En dan komt het allerergste: sommige mensen noemen Tanja een terrorist! Ja, echt waar. Waar halen ze het brute lef vandaan?
"Er zijn allemaal beelden van me gecreëerd: van een terrorist, een mevrouw die bloed aan haar handen heeft. Soms voelde ik me heel erg aangevallen. Het is moeilijk jezelf steeds te moeten verantwoorden."
Oh jeetje, arme meid! Hoe durven ze je een terrorist te noemen, of te suggereren dat je bloed aan je handen hebt! En dat alleen maar omdat je lid bent van een terroristische organisatie (FARC) die duizenden mensen heeft omgebracht. Zie bijvoorbeeld de aanval op Bojaya:
The Bojayá massacre (Spanish: La Masacre de Bojayá) was a massacre that occurred on May 2, 2002 in the Colombian town of Bojayá (with its urban centre also referred to as Bellavista), in Chocó department. FARC guerrillas seized the town in an attempt to take control of the Atrato River region from AUC paramilitaries, in the process killing approximately 119 civilians in an apparently indiscriminate attack with an improvised homemade mortar assembled with gas cylinders parts (known in Spanish as pipeta or Cilindro bomba).
Ook in de jaren erna heeft de FARC aanval na aanval gepleegd, soms op militaire doelen, even zo vaak op burgers. Zie bijvoorbeeld het de slachtpartij van Nari?o in 2009:
The Nariño massacres (Spanish: Masacres en Nariño) were two massacres ofindigenous Awá people in the Nariño Department of Colombia perpetrated by members of the rebel Revolutionary Armed Forces of Colombia (FARC) in February 2009. A total of 27 Awás were massacred, including women and young children.
De FARC beschuldigde de Awas van collaboratie met de Colombiaanse overheid. Deze beschuldigingen leidden uiteindelijk tot de marteling (daar houdt de FARC wel van) en dood van zeventien Awas. Acht van hen werden doodgestoken. Een week later moesten tien andere Awa eraan geloven, dit omdat ze de FARC geen informatie gaven over troepenbewegingen van Colombiaanse strijdkrachten in de regio.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Gek he, Tanja, dat mensen daarom zeggen dat je bloed aan je handen hebt?
Gelukkig, zegt ze, is de hype er nu wat vanaf. "Het nieuwtje is eraf, de mensen lijken een beetje Tanja-moe. En dat is voor mij prettig . Ik ben zelf ook heel erg Tanja-moe."
Ik kan me voorstellen dat goed bedoelende Colombianen ook Tanja-moe zijn én FARC-moe zijn. Helaas zijn ze - en wij dus ook - nog lang niet van ze af. Tot dat het geval is zullen we onze lezers er dag en nacht aan herinneren dat Nijmeijer een terrorist is met handen die kleven van het bloed. Als ze dat zo vervelend vindt stel ik voor dat ze haar lidmaatschap opzegt en zich vrijwillig voor een rechtbank zal verantwoorden voor haar (mis-) daden.
Lees ook