Syrische rebellen tonen hun ware gezicht

Vandaag hebben we het antwoord gekregen op deze vraag. Hoe? Niet door iets dat zij gezegd, maar door iets dat zij gedaan hebben:

Een zwager van Assad zou ook geraakt zijn door de aanslag. Men vermoedt dat hij, de onderminister van defensie, ook om het leven is gekomen.

De dader van de aanslag was een lijfwacht van de minister. Dat impliceert dat de rebellen geïnfiltreerd zijn en dat ze in staat zijn om de belangrijkste vertegenwoordigers van het regime uit te schakelen als ze dat willen. Sterker nog, de aanslag vond plaats op het moment dat ministers en leden van de veiligheidsdiensten bij elkaar waren gekomen om de situatie in het land te bespreken.

Belangrijker is wat dit ons zegt over de aard van de rebellen en hun doelen. Een seculiere democraat zal zelden tot nooit een zelfmoordaanslag plegen, dat is het terrein van, jawel, moslimextremisten. 

De vraag is nu hoe het westen hierop dient te reageren? Aan de ene kant hebben Europa en Amerika al verscheidene malen gezegd dat Bashar al-Assad op moet stappen. De man is één van de beruchtste dictators ter wereld - en met reden. Hij heeft er geen enkele moeite mee om zijn eigen volk te vervolgen, te martelen en, jawel, te doden: alles om de touwtjes van de macht in handen te houden.

Vreselijk, natuurlijk, maar dat houdt niet automatisch in dat de oppositie te prefereren is boven de huidige 'president'. Assad steunt al jarenlang allerlei soorten terroristen, maar als hij vervangen wordt door een stel soennitische extremisten zijn we waarschijnlijk nóg verder van huis: dan krijgt met name Saoedi-Arabië ongetwijfeld alle ruimte om het wahabbisme te verspreiden in Syrië, wat tot meer, niet minder terrorisme zal leiden.