Stoppen met roken hoeft niet vergoed te worden

Diverse organisaties die zich inzetten voor stoppen met roken zijn woedend op het kabinet omdat deze wil dat de roker weer zelf gaat betalen voor hulp bij stoppen.

Het zal sommigen onder u ongetwijfeld verbazen dat stoppen met roken sinds 1 januari in het basispakket zit - het verbaasde mij in ieder geval wel - maar blijkbaar zien eerder genoemde organisaties een dergelijke vergoeding nu al als een onvervreembaar recht. 

De Telegraaf vindt het blijkbaar nogal een interessant onderwerp en wijdt er daarom de 'Stelling van de Dag' aan. Indien u wilt kunt u hier stemmen.

Roken is natuurlijk niet goed voor de gezondheid, maar dat betekent niet dat hulpmiddelen bij stoppen betaald moeten worden door de staat / niet-rokers. We kunnen wel bezig blijven. What's next? Mensen met overgewicht subsidiëren zodat ze biologisch voedsel kunnen kopen in plaats van de goedkope snelle hap bij de Mac?

Daar komt bij dat stoppen met roken wellicht niet bijzonder gemakkelijk is, maar het is ook weer niet zo moeilijk als dit soort organisaties ons willen doen geloven. En ja, ik spreek uit ervaring. Na 12 jaar twee pakjes sigaretten per dag gerookt te hebben ben ik twee jaar geleden zonder verdere problemen gestopt. Het enige wat - zo ontdekte ik - je hier voor nodig hebt is een gezonde dosis wilskracht. Voor de rest is het appeltje-eitje.*

Dan nog iets: de houding van de organisaties in kwestie bevestigt maar weer eens de stelregel dat we bijzonder voorzichtig moeten zijn voor we iets toevoegen aan het basispakket of mensen bepaalde 'rechten' of subsidies toekennen. Als je daar eenmaal mee begint is het namelijk bijzonder lastig om ermee op te houden, zelfs als er, zoals in dit geval, fors bezuinigd moet worden.

* Die zogenaamde 'hulpmiddelen' helpen trouwens helemaal niet. Sterker nog, ze zorgen er alleen maar voor dat je langer (mentaal en lichamelijk) verslaafd blijft. Tip voor rokers die graag willen stoppen: pakje weggooien en je twee weken lang weigeren over te geven aan de lokroep van Marlboro, Lucky Strike of welk merk u maar rookt. Na die twee weken wordt het allemaal veel gemakkelijker en heb je steeds minder wilskracht nodig om rookvrij te blijven. Een maand of twee verder - en wat zijn twee maanden nu eigenlijk op een heel mensenleven? Niets toch zeker - en je bent blij dat je er vanaf bent.

Voor die eerste periode van twee weken geldt overigens ook dat het verstandig is om je in te lezen over mogelijke ontwenningsverschijnselen. Je zult er ongetwijfeld een paar - zo niet alle - ervaren. Laat je zich daardoor niet van de wijs brengen, maar zie die ontwenningsverschijnselen als iets positiefs: het betekent dat je lichaam zichzelf reinigt en dat je binnen een paar weken tijd verslavingsvrij bent. 

(Ik vond het overigens ook bijzonder nuttig om na te denken over wat een verslaving eigenlijk is. Ver-sla-ving: je reduceert jezelf tot een slaaf [van de sigaret in dit geval]. Je bent geen vrij mens meer, maar een slaaf. Kun je je iets vernederender voorstellen? Je bent geen man - of vrouw - maar een slaaf. Iemand zonder wil, iemand die niets te zeggen heeft. Maar het mooie is: anders dan slaven in de oudheid kan de slaaf van een sigaret zichzelf bevrijden. En niet morgen, niet overmorgen, maar vandaag al.)