Stikstofbeleid blijkt wereld op z'n kop: de vervuilers worden gespekt met miljarden euro's belastinggeld

Het idee achter de belasting op uitstoot is eigenlijk vrij simpel. Het doel is om de vervuiler te laten betalen. Om te mogen uitstoten kan het bedrijf dan emissierechten kopen. Als de hoeveelheid beschikbare rechten afneemt, worden ze duurder. Op die manier worden vervuilers langzaam uit de markt geprezen en worden de beschikbare emissierechten ontzettend duur, waardoor het voor vervuilende bedrijven uiteindelijk rendabeler is om in emissiearme technieken te gaan investeren.

Hetzelfde principe is men in Nederland nu ook toe gaan passen voor stikstof. Bouw en industrie kunnen 'stikstofruimte' kopen of huren van veehouderijbedrijven die een natuurvergunning hebben. Maar wat er nu dreigt te gebeuren is dat die veehouderijbedrijven, die hun vergunningen voor een prikkie van de overheid hebben kunnen kopen, nu ineens op een flinke berg goud blijken te zitten. De vraag naar stikstofemissierechten blijkt enorm, dus gaat de prijs flink omhoog.

Dat zou allemaal niet zo erg zijn als het puur zou gaan om private bedrijven die met hun eigen geld die emissierechten kopen. Dat moeten ze zelf weten. Het probleem zit hem hier: wat als een provincie een vervuilend bedrijf uit wil kopen? De overheid heeft zichzelf (en dus de belastingbetaler) hier flink genaaid, want nu moeten er torenhoge bedragen worden neergeteld voor rechten die diezelfde overheid de vervuilende bedrijven zélf heeft gegeven! Oeps!

En dat blijkt een héle grote 'oeps!' te zijn, want het gaat hier om ruim 18 miljard euro en er is zelfs al een hele handel in ontstaan. Niet zo gek ook, want 'de overheid betaalt toch wel', is de gedachte.

Het is weer milieugeklungel van de hoogste orde. Het levert bar weinig op en kost dus letterlijk miljarden voor de overheid om nu nog veehouderijen uit te kopen, die vrolijk mogen blijven uitstoten als ze dat willen. Iets wat de overheid een doorn in het oog is, want dan kan er weer niets gebouwd worden.