Stel: u bent de 70 gepasseerd, maar de dood is in nog geen velden of wegen te bekennen. Het leven is echter niet meer zo leuk en uw eigen arts loopt maar wat te dralen met uw euthanasieverzoek. Emeritus hoogleraar en kankeronderzoeker Piet Borst vindt dat u dan direct terecht moet kunnen bij zo'n daadkrachtige en trefzekere euthanasie-specialist. Immers, volgens de wet komt u in aanmerking voor euthanasie.
Voorheen was euthanasie alleen legaal bij terminaal zieke mensen die uitzichtloos en ondraaglijk leden en naar verwachting binnen één tot vijf weken natuurlijk zouden sterven. Geen enkel lijden is echter puur lichamelijk en daarom is de term 'lijden' nu ook van toepassing voor mensen die alleen maar 'lijden aan het leven'. Van een zich aandoende dood, op enig andere manier dan pure inductie, hoeft geen sprake meer te zijn.
Hier horen we het geluid van de bloemetjesgeneratie. Het is namelijk initiatiefgroep Uit Vrije Wil die de actie onderneemt, twee handjes vol BN'ers die altijd zijn blijven zingen: 'hier kan ieder doen en laten wat 'ie wil'. Elk instinct de baas, zoeken ze hun vertier echter niet meer op de barricade, maar op boekbesprekingen.
Initiatiefneemster van Uit Vrije Wil, Van Baarle, had al eerder met zeer sterke argumentatie voor euthanasie gepleit:
''We stammen allemaal uit de tijd van de emancipatie en democratisering. Wij hebben gedemonstreerd bij Bloemenhove om abortus gelegaliseerd te krijgen. Er is een wettelijke regeling voor euthanasie gekomen. Dan zouden we niet over onze eigen dood mogen beslissen?''
De arts, met zijn menselijke eigenschappen en overwegingen, is een laatste storende factor in het onbelemmerd kunnen beschikken over onze eigen dood. Daarom moet de arts naar believen kunnen worden omzeild. De echte euthanasiespecialisten weten immers, waar het om gaat: we hebben het recht om ons leven te beëindigen wanneer we lijden. En we hebben het recht, om 'lijden' heel ruim te interpreteren.