Stelen is dokken

Detailhandel Nederland doet een uitstekend voorstel. Sterker nog, dit is één van die voorstellen waarbij je je afvraagt waarom de organisatie nu pas met dit offensief komt, want dit probleem speelde ook gisteren al, vorige maand, vorig jaar en zelfs al toen dieven nog niet met behulp van Bluetooth onderzochten of er in een woning of auto iPads en laptops aanwezig waren. En fin, beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Dit dus:

Aldus De Telegraaf. €6,81 is natuurlijk een schrijnend lage schadevergoeding. Voor een dergelijk uurbedrag kan je alleen schattige idyllische dorpswinkeltjes draaiende houden, maar verder geen enkele zaak. Zie met krap zeven euro zelfs maar quite te draaien voor wat betreft de meest basale kosten: gas, water, licht, hypotheek en personeel. Over winst hebben we het zelfs niet eens.

Een ondernemer die dus met een diefstal te maken krijgt, wordt dus voor een lastige keuze gezet. Zal hij aangifte doen om gerechtigheid te halen, maar daarmee riskeren dat hij alleen nog maar armer wordt? Of zal geen aangifte doen, en het gestolen goed definitief kwijtraken, maar wel de winkel kunnen openhouden en op die manier het leed niet te vergroten?

Dat het Nederlandse rechtssysteem zo in elkaar zit, dat ondernemers moeten tobben of ze überhaupt wel aankloppen bij de politie, is natuurlijk sowieso al van God los. De politie is er voor iedereen: dus ook voor ondernemers die bestolen worden. Ze moeten alle ruimte krijgen diefstal op hun grondgebied aan te pakken, dus daar hoort ook een fatsoenlijke vergoeding bij. Hoe hoog? Zullen we er anders maar gewoon gelijk een dagvergoeding van €300 van maken? Te betalen door de dief, maar met garantstelling van het openbaar ministerie. Dat lijken me nog eens eerlijke sommen geld om uit te delen aan hen die onrecht is aangedaan.

Er gaat dan ook mooi een afschrikwekkende werking uit van zo'n hoge schadevergoeding: is het stelen van dat ene nepzonnebrilletje van €5 echt het risico waard om meteen €300 te mogen aftikken? Daarnaast is die €300 boete een mooie privaatrechtelijke omweg om het belachelijk ontspannen strafklimaat in Nederland eens wat te verzwaren.

Kortom: er kleven alleen maar voordelen aan het verhogen van de vergoeding van de dader jegens het slachtoffer. Maar bovenal overheerst toch de hang naar gerechtigheid: een slachtoffer mag nooit in de positie worden gebracht dat hij verleid wordt om aangifte doen maar te laten zitten.