Staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner is een held
De staatssecretaris (Volksgezondheid) wordt flink aangepakt door de linkse media. Zij had namelijk het lef de voorzitter van de Tweede Kamer met een kort gebaar de mond te snoeren.
En tja, dat mag niet. Ons kent ons, we doen hier allemaal net alsof we elkaar buitengewoon respecteren, en je hebt je maar te gedragen zoals ieder ander. Ben je een beetje onconventioneel, dan moet je het al snel ontgelden.
'Ze is hier door Verhagen naartoe gehaald, juist omdat ze uit het veld komt en niet uit de Haagse bestuurscultuur. In zoverre kun je het haar ook niet kwalijk nemen dat ze wat onconventioneel is,' zegt een naaste medewerker van de 58-jarige Veldhuijzen die alleen anoniem wil reageren. 'Maar dat is ook haar zwakke punt. Ze heeft een houding van: ik ben juist gekozen voor deze functie omdat ik weet hoe het zit. Jullie moeten je mond houden.'
Och gossie. En dat mag natuurlijk niet. Ouwejongenskrentenbrood enzo. Onze vrolijke ambtenaren zijn gewend dat ze gewoon rustig hun werk kunnen doen, zonder dat iemand ze lastig valt. Wie ze ook maar enigszins lastige vragen durft te stellen of verantwoordelijk probeert te houden voor hun resultaten wordt meteen afgemaakt in de pers.
En, tja, de pers doet daar dan natuurlijk graag aan mee: ten eerste omdat de staatssecretaris rechts is, en ten tweede omdat ambtenaren een bijzonder goede bron van informatie zijn. De ambtenarij is zo lek als een mandje, wat journalisten natuurlijk fantastisch uitkomt. Never bite the hands that feeds you; het is een regel waar journalisten zich over het algemeen bijzonder goed aan houden. Natuurlijk is het wel een beetje jammer dat een prima staatssecretaris daar dan de dupe van is. Maar ja, dat zal onze grote vrienden van de traditionele media een zorg zijn. Zolang ze maar snel, gemakkelijk en goedkoop kunnen scoren.
Eigenlijk laten de ambtenaren die dit soort kritiek spuien zichzelf nogal in de kaart kijken. Ze zijn bang om ter verantwoording te worden geroepen en willen het liefst dat alles rustig is en blijft. Daar gaat het ze om: zo weinig mogelijk stress. Een staatssecretaris die meer eist wordt onmiddelijk de oorlog verklaard.
Wat mij betreft is Van Zanten-Hyllner dan ook een echte heldin. Anders dan anderen is ze niet bang om het gevecht aan te gaan - ook met carriere-ambtenaren die van hun leven nog niet een echte baan hebben gehad. Prima dus, ga zo door!
Lees ook