Staat het water ons tot aan de lippen?

Onder de titel, 'Onze regering neemt klimaatrapporten gewoon niet serieus', schreef de Utrechtse filosoof, Herman Philipse, op vrijdag 9 mei op de opiniepagina van NRC HB een uiterst alarmistisch artikel over de toekomstige klimaatontwikkeling, dat regelrecht uit de rapporten van het VN–klimaatpanel (IPCC) leek te zijn overgeschreven. Als beoefenaar van de moeder van alle wetenschappen, de filosofie, heeft hij natuurlijk het volste recht om zijn licht te laten schijnen over de vorderingen van het jongste kroost van deze moeder: de klimatologie. Maar persoonlijk hecht ik toch meer aan de opvattingen van de wetenschappers die er voor hebben doorgeleerd.

Wat schrijft Herman Philipse? Ik pik er een aantal elementen uit.

Om discussie over het opwarmingsvraagstuk zuiver te houden moeten we scherp onderscheiden tussen wetenschappelijke problemen enerzijds en ... moreel-politieke vragen anderzijds.

Het vijfde Assessment Report van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) geeft een zorgvuldig overzicht van de stand van de wetenschap. Per resultaat wordt vermeld op hoeveel onderzoek het berust en hoe zeker het is. Zo is het uiterst waarschijnlijk ('extremely likely') dat menselijke invloed de belangrijkste oorzaak is van de waargenomen opwarming sinds 1950 (97 procent van de onderzoekers onderschrijft dit).

Hier blijkt Herman Philipse slachtoffer van het wijdverbreide misverstand dat de aanduiding van waarschijnlijkheidsgraden wetenschappelijk vast staat. Dat is niet het geval. Het is natte vingerwerk, ofwel 'expert judgement'. De opwaardering van de zekerheid dat de mens een belangrijke rol speelt in de opwarming van de aarde (van aanvankelijk 90% tot 95% in het laatste rapport) is bovendien in strijd met de logica, gegeven het feit dat het IPCC erkent geen afdoende verklaring te hebben voor de opwarmings'pauze' die nu al 17 jaar duurt. Daarnaast verwijst hij weer naar de beruchte 97% van alle wetenschappers die de 'consensus' onderschrijven. Dit getal berust op doelbewuste desinformatie van het VN-klimaatpanel, zoals ik reeds verschillende keren heb aangetoond, onlangs nog hier. 

Herman Philipse:

Momenteel is de CO2-concentratie in de lage atmosfeer rond 400 delen per millioen (ppm) tegen 280 ppm vòòr de industriële revolutie. Wanneer we andere broeikasgassen erbij betrekken en rekenen in CO2-equivalenten (CO2e), zitten we nu rond de 450 ppm. Stel, we willen de CO2e concentratie in 2050 beperken tot 500 ppm, wat wellicht nog politiek haalbaar is. Wetenschappelijk bezien is die doelstelling minimaal, omdat er een grote kans is dat de temperatuur op het aardoppervlak dan al meer dan 3ºC stijgt. Ter vergelijking: tijdens de laatste ijstijd was de gemiddelde temperatuur slechts 4-6ºC lager dan nu, met dramatische gevolgen voor de leefbaarheid van onze planeet.

Om de doelstelling van beperking tot 500 ppm te realiseren, moeten we de mondiale CO2e-uitstoot in 2050 reduceren tot 50 procent van het 1990 niveau, waar we inmiddels ruim 60 procent boven zitten. Dit betekent gemiddeld per persoon wereldwijd een reductie vanaf 7-8 ton CO2e per jaar nu tot ongeveer 2 ton per jaar in 2050. Wanneer men bedenkt dat de CO2e uitstoot per capita per annum momenteel in de VS zo’n 20 ton bedraagt en in de EU 10-14 ton, wordt duidelijk welke drastische emissiereducties noodzakelijk zijn.

Ook landen die fossiele brandstoffen produceren, zoals Rusland, Venezuela en de golfstaten, moeten worden overtuigd, opdat ze 4/5 van de bekende reserves in de grond laten. De VS, China, India en de ontwikkelingslanden mogen zich evenmin afzijdig houden. Zo’n verdrag in 2015 is van vitaal belang voor ons laaggelegen land, dat anders op termijn verzwolgen zal worden door de zee. Dus, kabinet Rutte 2: alle hens aan dek!

Aldus Herman Philipse.

Lees verder hier.

Herman Philipse waarschuwt dus voor een klimaatcatastrofe door een snelle opwarming van de aarde als gevolg van het verstoken van fossiele brandstoffen door de mens. Hij verwijt onze en andere regeringen van de ontwikkelde landen dat deze te weinig doen om die te voorkomen door CO2–reductie. Alsof die enig gewicht in de schaal kunnen leggen, gegeven het feit dat landen zoals China, India, Japan, Australië, Canada en Rusland, om nog maar te zwijgen van alle ontwikkelingslanden, hebben laten weten daaraan niet mee te willen doen.

Maar belangrijker is dat de opwarming is al zeventien jaar geleden is gestopt en niets wijst er momenteel op dat deze opnieuw zal beginnen. In hun Orwelliaanse newspeak spreken de mainstream klimatologen van een opwarmings'pauze'. Maar als Ajax gedurende 17 jaar niet in de finale van de Champions League staat, spreken we ook niet van een pauze. Bovendien, die pauze is niet verklaard. En: 'If you can't explain the pause, you can't explain the cause.'  Kortom, het is hiermee overduidelijk geworden dat hetgeen we altijd van de mainstream klimatologen hebben gehoord – 'The science is settled. All scientists agree.' – berustte op ongegronde pretenties en grootspraak.

Welvaart en energieverbruik, en dus ook CO2–uitstoot, zijn nauw met elkaar verbonden. De door Philipse bepleite reducties zullen massale armoede tot gevolg hebben. Het is een illusie te denken dat welke regering dan ook een zodanig beleid zal gaan voeren.

Ik merkte reeds op dat ik meer vertrouwen heb in het oordeel van klimatologen die er voor hebben doorgeleerd. Onlangs heeft de prominente mainstream klimatoloog, Lennart Bengtsson, voormalig directeur van het Max Planck–Instituut voor Meteorologie in Hamburg, zich aangesloten bij de wetenschappelijke adviesraad van de Britse 'Global Warming Policy Foundation' (GWPF), waarvan ook onze landgenoot prof. Richard Tol (Universiteit van Sussex en de VU, Amsterdam) deel uitmaakt. De klimaatkritische GWPF stelt zich tot doel een open klimaatdialoog te bevorderen. Daarvan is tot nog toe weinig terecht gekomen helaas.  

In een recent interview met Axel Bojanowski van 'Der Spiegel' verklaarde Lennart Bengtsson onder meer dat hij een breed debat over klimaat en energie wenselijk acht. Op de vraag of hij ook een klimaatscepticus was geworden, antwoordde hij altijd scepticus is geweest, net zoals de meeste andere wetenschappers. Hij achtte het frustrerend dat de klimatologie nooit in staat is geweest de gebruikte modellen te valideren, dat wil zeggen te toetsen aan de werkelijkheid. De opwarming van de aarde is sinds het einde van de vorige eeuw duidelijk minder geweest dan de modellen hebben geprojecteerd. Het VN–klimaatpanel schenkt daar wel aandacht aan, maar volgens Bengtsson niet voldoende kritisch. Hij ziet geen noodzaak voor het streven van het VN–klimaatpanel om een consensus af te dwingen. Juist op een terrein waarvan we nog zo weinig weinig weten, het klimaatsysteem, is consensus zinloos. Aldus Bengtsson.

Lees verder hier.

Wie komt er geloofwaardiger over als het om klimaat gaat: een filosoof of een klimatoloog die er voor heeft doorgeleerd? Hoe het ook zij, van een filosoof had men toch wat meer kritische distantie van de misleidende klimaatpropaganda mogen verwachten.

Voor mijn eerdere DDS– bijdragen zie hier.