Speelse en directe Thierry Baudet wast Emma Wortelboer de oren: 'Walgelijk, irritant, oppervlak, NPO-achtig'

Parlementariërs moeten op een bankje zitten met hun rug naar Emma toe om te reageren op al de infantiele onzin die daaruit komt. Zo vat een Twitteraar de 'gesprekken' van Wortelboer met lijsttrekkers samen. Daar is geen woord aan geloven, zo is het precies. Mevrouw de presentatrice wilde dat ook doen met Thierry Baudet. Maar die had daar helemaal geen trek in. Na een paar vragen iets van beantwoord te hebben besloot hij het maar voor gezien te houden.

https://twitter.com/devooravondtv/status/1362834363059208192

Het begon met een vraag over koffie. "Koffie zwart, koffie met melk, of koffie met suiker?" "Hangt ervan af," antwoordde Baudet. "En vandaag?" zei Wortelboer daarop. "Nou dat hangt niet van de dág af, dat hangt af van de kwaliteit van de machine, hoe ik me voel, wat voor weer het is..."

"Vertrouwt u de koffiemachine?" was de vervolgvraag. "Nee, ik vertrouw de koffiemachine zéker niet," antwoordde Baudet. "Dit is zo'n typisch Nederlandse slechte koffiemachine," "Oh!" zei Wortelboer snel tussendoor terwijl ze quasi-intelligent de camera inkeek op een manier die ongetwijfeld erg ironisch bedoeld was.

"Dat is één van de raadsels van onze tijd dat de Nederlandse koffie is zo ontzettend minder lekker dan bijvoorbeeld in Italië... en ik begrijp niet waarom." Wortelboers gezichtsuitdrukking (terwijl Baudet dat dus niet kan zien):

"Er zijn wat dat betreft wil meer dingen die ik niet begrijp aan Nederland," ging Baudet verder. Daarop reageerde Wortelboer door letterlijk hardop te lachen. "Inderdaad, ja!" riep ze hem toe.

"Ik begrijp bijvoorbeeld ook niet waarom we zo'n kleffe broodjescultuur hebben. Dat begrijp ik niet. Dat zijn dingen die ik niet snap aan Nederland." Je zou denken: Wortelboer wil een persoonlijk gesprek hebben. Dit is persoonlijk. Dus prima. Maar zoals steeds trekt ze achter Baudets rug allerlei gekke bekken in een poging om Baudet te framen.

Baudet ging nog even door. Het gaat niet om de prijs, maar om de kwaliteit van het leven, is zijn boodschap. Daar hecht hij aan; een leven op niveau. Niet een elitair leven als zodanig, maar gewoon een leven waarbij genoten wordt van dat wat mooi is - in ieder opzicht. Wortelboer begrijpt daar overduidelijk niets van. "Maar ligt dat dan aan de broodjes of het beleg?" vraagt ze vervolgens namelijk. "Nou, ik denk dat het een combinatie is," verzucht Baudet omdat hij honderd procent door heeft dat a) Wortelboer spelletjes speelt en b) totaal niet geïnteresseerd in zijn levenshouding.

En dan komt het moment waarop Wortelboer de diepte in probeert te gaan - op haar gebruikelijke quasi-manier. Wat mist Baudet uit zijn kindertijd? "De betovering, de geur van de bloesem... dat je elke dag opnieuw verliefd kon worden..."

En weer die gezichtsuitdrukking van Wortelboer. Baudet ziet het niet, maar hij voelt het.

"Wanneer bent u voor het laatst verliefd geworden op iets dan?" vraagt Wortelboer op een toontje waaruit blijkt dat ze er niets mee heeft.

En dat is voor Baudet het moment om er een einde aan te maken. Hij doet dat op de welbekende Baudetiaanse manier: hard, recht in haar gezicht. En ook nog even met een heerlijke schop naar de NPO.

"Ik vind de toon van de vragen irritant," bijt Baudet van zich af, "en niet empathisch." Oeps, daar had Wortelboer niet op gerekend. Het plan is immers dat zij hem achter zijn rug om belachelijk maakt en daardoor elke uitspraak van hem ondermijnt. Niet dat hij opeens direct zegt wat hij van d'r vindt.

"Er straalt geen interesse vanuit, en dat inspireert me niet om iets over mezelf te vertellen." Wortelboer is echt even van slag. Hier kan ze niet goed mee omgaan, met zoveel directheid. "Oké, hoe heeft u dan dat ik de vragen stel?"

Oh meisje toch, Baudet was nog lang niet klaar met je. Hij weet welk spelletje je speelt. "Ja, gewoon, je hart is dicht."

"M'n hart is dicht?!" zegt ze toch enigszins geschrokken.

Natuurlijk is dat zo, anders kon ze het spelletje niet spelen dat ze speelde.

"Ja," zegt Baudet daarop. "Je bent hard. Je bent een hard, hard persoon. Daar praat ik niet graag mee over intieme zaken."

"En wanneer praat u dan wel over intieme vragen?"

"Als iemand de vragen op een andere manier stelt dan zoals jij ze stelt," zegt Baudet daarop. Tegelijkertijd laat hij even zien dat twéé het spelletje van de camera bespelen kunnen spelen:

"Met een ander tóón?"

"Ja, het is allemaal zo hakkig he. Zo cynisch. Zo ironisch. Zo van, 'uh oh ligt het aan het beleg of aan de broodjes?' Het is allemaal zo flauwig. Een flauwige toon. Dus dat is niet leuk," legt Baudet uit.

Dan denkt Wortelboer hem te hebben. "Niet éérlijk vindt u?"

"Nee, dit gaat niet om eerlijkheid," antwoordt Baudet die er nu écht klaar mee is. "Het is gewoon niet leuk. Dus óf je gaan veranderen of ik stop ermee."

"Oh!" zegt Wortelboer daarop. "Maar, maar, waar. Dat heeft u dan net besloten?"

"Ja," zegt Baudet. Best simpel eigenlijk. "Ik merk dat dit niet leuk is, dus dan, ja."

"Moeten dingen altijd leuk zijn?" probeert Wortelboer nog.

Och meisje toch. De kous is af. Baudet staat op. "Nee, maar dit werkt niet dus laten we stoppen," zegt hij.

"Meent u dat nou?" vraagt Wortelboer verbaasd, want ze had écht niet verwacht dat Baudet de ballen had om op te staan en weg te lopen. "Ja, ik vind het echt zo'n walgelijk, irritant, oppervlakkig NPO-achtig interview. Tot kijk!" En hij vertrekt.