Het Duitse blad 'Die Welt' kwam gisteren met het bericht dat Spanje, als eerste eurozoneland, met terugwerkende kracht een belasting op spaartegoeden invoert van 0,03% ter lediging van de Spaanse staatsschuld.
Dit is een ontwikkeling die eraan zat te komen, gelet op de eerdere berichten van onder andere het IMF, dat pleitte voor een belasting op spaargeld en vermogen. Zie onder andere ook
hier. Het Duitse blad suggereert zelfs, dat de Spaanse regering met opzet de periode van het WK Voetbal heeft gebruikt om deze belasting in te voeren en wereldkundig te maken. Opvallend is ook, dat de belasting
met terugwerkende kracht per 1 januari 2014 zal gelden. Die Welt:
"Bisher waren es nur Planspiele, doch jetzt wird es ernst. Als erstes Euro-Land hat Spanien eine landesweite Sparersteuer eingeführt. Rückwirkend zum 1. Januar 2014 werden alle Bankeinlagen in der viertgrößten Ökonomie des Kontinents einer Abgabe unterworfen. Die Steuer in Höhe von 0,03 Prozent auf alle Guthaben wurde von der Regierung in Madrid fast unbemerkt im WM-Trubel Anfang Juli beschlossen."
Volgens econoom Philipp Bagus, die Spanje goed kent, omdat hij verbonden is aan de universiteit van Madrid, heeft de Spaanse regering tot nu toe geweigerd om materiële verbeteringen van de staatsschuld aan te brengen. Bagus reageert uiterst verbolgen op dit besluit van de Spaanse regering, hij spreekt zelfs van 'financiële repressie':
"Statt die immensen Staatsausgaben zu senken, solle das immer noch horrende Defizit durch Einnahmesteigerungen, sprich Steuererhöhungen, vermindert werden. "Diesmal hat es die Sparer erwischt. Sie sollen geschröpft werden, sodass die Politik ihre Ausgaben nicht zügeln muss. Die Besteuerung von Bankguthaben soll wahrscheinlich einen Teil dieser privaten Ersparnisse günstig in Staatspapiere, also in den Schlund des Staates treiben. Das nennt man finanzielle Repression."
Met andere woorden: in plaats dat de Spaanse regering maatregelen heeft getroffen om de staatsschuld substantieel te verminderen, belast het haar spaarders. Met als enige doel de Spaanse staatschuld omlaag te brengen.
Dit besluit van de Spaanse regering kan natuurlijk grote gevolgen hebben voor de toekomst, ook voor andere eurozonelanden. Immers, als er één schaap over de dam is volgen er doorgaans meer. Het is ook typisch een 'Brusselse' handelwijze: eerst kleine stapjes, en als er geen misbaar volgt, dan komt de volgende stap. Het 'recept' van de nieuwe voorzitter van de EC Juncker ten voeten uit. Daniel Franke van Tagesgeldvergleich.net vindt het verbazingwekkend, dat er zo weinig protest te horen valt van de Spaanse bevolking. Tja, als de ellende maar groot genoeg is, dan is de neiging van de bevolking om alles maar te pikken natuurlijk een stuk hoger.
De Spaanse regering verdedigt haar besluit onder het mom van belastingharmonistie met de rest van de eurozone. Spanje kent geen vermogensbelasting of iets dergelijks, die andere eurozonelanden wel kennen. Dit is natuurlijk een zeer goedkoop excuus, want als dat argument gehanteerd zou worden voor het Nederlandse pensioenstelsel, dan zouden vrijwel alle landen hun pensioensysteem moeten aanpassen. Als ik me een cynische opmerking mag veroorloven zal dat in dit geval waarschijnlijk omgekeerd zijn: het Nederlandse pensioensysteem zal aangepast worden aan het eurozone gemiddelde. Met andere woorden, de opgebouwde reserves zullen gedeeld moeten worden met de andere Europese 'familieleden'. We zijn immers 'solidair'.
Weliswaar is de belasting slechts miniem, maar het gaat om het principe: de staat beslist eigenmachtig dat de spaartegoeden van haar spaarzame burgers worden gebruikt om de schulden van de staat te ledigen. Bovendien verwacht Franke dat dit een opmaat is naar hogere belastingen, zoals ook door het IMF bepleit zijn. Franke:
"Im Hintergrund hat der Internationale Währungsfonds (IWF) längst Pläne für eine Vermögensabgabe von zehn Prozent geschmiedet und auch andere Institutionen wie die Europäische Zentralbank und die Deutsche Bundesbank haben ihre Ideen in der Schublade liegen."
Een proefballonnetje ter voorbereiding op een heuse tien procent spaargeldbelasting? Waarschijnlijk zal dat niet zover komen, hoewel je het nooit weet met een EU als 'rupsje nooit genoeg'. Niet voor niets luidt de tweede wet van de eurodynamica: 'De EU heeft altijd méér geld nodig, nooit minder'.
Hier vindt u een overzicht van mijn columns en u kunt mij hier volgen op Twitter. 
