SP: uitkeringstrekkers willen dolgraag aan het werk

Een opzienbarend onderzoek van de Socialistische Partij: Nederlanders in de bijstand willen dolgraag aan het werk! Tegelijkertijd zijn er bijna honderdduizend vacatures in ons land, dus zo graag nu ook weer niet, blijkbaar.

Theoretisch zou een op de vier Nederlanders in de bijstand aan de slag kunnen, maar dat is in de praktijk niet zo simpel. Bedrijven zoeken werknemers met bepaalde vaardigheden. Aan een opleiding vrijetijdsmanagement hebben de meeste afgestudeerde HBO'ers in de echte wereld niet veel. Ook zijn mensen niet altijd bereid te verhuizen voor een baan. Dan liever nog een tijdje teren op de staat dan moeite doen.

Zo bleek uit onderzoek van het Sociaal en Cultuur Planbureau vorig jaar dat bijna de helft van de mensen in de bijstand niet lang wil reizen voor een nieuwe baan. Ook gaf 43 procent aan dat ze vooral 'zin' moesten hebben in het werk dat hen werd aangeboden. Zin!

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Nederlanders die wel werken, er af en toe een beetje moedeloos van worden. Zij betalen immers de uitkeringen van honderdduizenden medeburgers die weigeren te werken omdat ze er geen 'zin' in hebben.

Dat is volgens de SP echter niet het probleem. Het probleem is die moedeloosheid van de belastingbetaler. "Mensen voelen zich vaak niet serieus genomen en respectloos behandeld," zegt Tweede Kamerlid Sadet Karabulut. "Ze hebben het idee dat ze door officiële instanties en de samenleving met een schuin oog aangekeken worden, in plaats van goed geholpen te worden aan een nieuwe baan. Dat moet echt anders."

Natuurlijk! De rest van de maatschappij moet meer moeite doen om mensen werk te vinden. Dat is immers niet hun eigen verantwoordelijk, maar de onze.

De Socialisten vinden de bijstand ongetwijfeld een recht, maar het is geen gegeven. Buiten het kleine stukje beschaving dat West-Europa heet, is het niet normaal dat mensen die niet werken 'recht' hebben op het geld dat een ander verdient. Dat zou ook hier niet normaal moeten worden gevonden. De beste manier om mensen aan het werk te krijgen, is ze te doen beseffen dat de situatie waarin ze verkeren niet acceptabel is en dat ze er zelf iets aan kunnen doen.

Aan dat laatste wil het bij de uitkeringsinstanties waar Karabulut aan refereert nog wel eens schorten. Ook dat is niet verwonderlijk, omdat het personeel daar dag in dag uit te maken krijgt met werklozen die nauwelijks initiatief tonen om weer aan de slag te gaan. Degenen die dat wel doen, hebben daar wellicht onder te leiden.

Hoewel, als zij dergelijk initiatief tonen en graag een baan vinden, dan laten ze zich daar toch niet van weerhouden door een norse ambtenaar? Noch het 'schuine oog' waarmee ze door reeds werkenden worden aangekeken?