SP moet oppassen voor virtuele positie

Oppositie voeren heeft ook zijn nadelen. Waar coalitiepartijen hun kiezers nog wel eens een cadeautje kunnen geven, moeten oppositiepartijen het geheel en al van holle retoriek hebben. Een discipline die SP-leider Emile Roemer goed beheerst. Helaas blijkt het succes van zijn partij net zo degelijk gebouwd als een gemiddelde Lada. Zijn partij is alweer aan het krimpen in de diverse peilingen. Volgens de meest recente peiling van Synovate zakt de partij naar 26 zetels. Nog steeds meer dan PvdA en CDA, maar wel vier minder dan twee weken geleden.

Daarmee openbaart zich langzamerhand een groot probleem. Waar de PvdA momenteel druk bezig is zichzelf het vermogen af te leren om compromissen te sluiten, merkt de SP de schaduwzijde van het onvermogen om boven zichzelf uit te stijgen. Emile Roemer is een leuke man en een kundig politicus, maar een 'premierstype' is hij niet. Slechter dan Roemer als premier, scoort de SP als potentiële regeringspartij. Kiezers beginnen te beseffen dat de partij geen 75 zetels gaat krijgen. Partijen als de PvdA en de PVV voeren minder hard politiek volgens het 'Alles is voor Bassie'-principe en lijken op het eerste gezicht minder aantrekkelijk. Maar de partijen zijn wel beter in staat dan Emile Roemer om namens de onderklasse te onderhandelen.

De coalitiepartijen zitten momenteel hermetisch afgesloten in het Catshuis te onderhandelen. De PVV gaat de meeste pijn lijden en heeft de minst trouwe achterban. Dat is een explosieve combinatie. Om het hard te stellen: als je moet kiezen, dan kun je het beste die kiezers bedonderen die toch niet weglopen. Eén van de opties op de onderhandelingstafel is het hervormen van het ontslagrecht en de ww. Daar is de gemeenschappelijke achterban van SP en PVV tegen, om de begrijpelijke reden dat het de baanzekerheid onder druk zet. Wie een baan heeft wil die uiteraard niet kwijt. Tegelijkertijd moet u weten dat Nederlanders het langst werkloos blijven als ze eenmaal werkloos zijn. Daar worden we ook niet vrolijk van. Door de ww zo in te richten dat de eerste zes tot negen maanden voor rekening van werkgevers komen, hebben werkgevers een financiële prikkel om hun personeel snel aan een nieuwe baan te helpen. Zo komt de pijn niet op het bordje van de werknemers te liggen. Daarnaast is het hervormen van het ontslagrecht buitengewoon gunstig voor 55-plussers. Zij zijn relatief vaak werkloos en kunnen door versoepeld arbeidsrecht met minder risico aangenomen worden.

Mocht de coalitie genoeg tijd krijgen tot de komende verkiezingen, dan kan het proberen om de PVV onder te dompelen in de vijver van SP-stemmers. De SP heeft niets weg te geven en kan slechts beloven. De PVV kan laten zien dat het 55-plussers aan het werk krijgt, de ouderenzorg op peil houdt en de positie van de werknemer beschermt. Mits Geert Wilders het slim speelt, dan kan hij nog een heel mooie strijd met de SP tegemoet zien.