"Solidarno??"

De Europese Commissie verklaarde de noodsteun te zullen wijzigen, aangezien Poolse tuinders claimden dat zij met hun bloemkolen en komkommers meer schade hadden geleden dan de waarde van de totale Europese export van die producten vorig jaar naar Rusland. Door de frauderende Polen raakte het eerste noodfonds van 125 miljoen euro snel uitgeput. Verbazen doet dit allerminst, want de Polen staan er nu niet bepaald om bekend een perfect onderscheid te kunnen maken tussen het Europese mijn en dijn. Het land krijgt ook zo veel en zo gemakkelijk geld uit Brussel, dat list en bedrog om zoveel mogelijk Europese fondsen binnen te harken blijkbaar tot volkssport nummer één is uitgeroepen. 'Solidariteit' heet dat of in het Pools: "Solidarno??".

Hilarisch is het ergens wel: volgens pastoor Krawczyk zijn de Polen tevreden met het EU-lidmaatschap, want dat levert geld op, maar als er vandaag een referendum gehouden zou worden, dan kiest de meerderheid nog steeds voor 'eigen volk eerst'. Volgens Krawczyk heeft dat te maken met angst voor verlies van morele waarden die wél in Polen maar niet in de rest van de EU gelden. Hilarisch, temeer daar de Polen het hardst riepen om Rusland te boycotten. We begrijpen nu waarom. Dit voorbeeld laat ook goed zien waarom er van één Europese Unie, laat staan één Europa, totaal geen sprake is. In tegenstelling tot de Polen stelden de door de boycot gedupeerde Nederlandse tuinders zich wel bescheiden op: in totaal werd er twee miljoen euro steun verleend aan de Nederlanders. En dat terwijl de kosten voor levensonderhoud in Polen nota bene nog een flink stuk lager liggen dan in Nederland. Honderd-vijf-en-twintig miljoen euro is dus een berg geld daar. En Polen mag toch al niet klagen als het gaat om het ontvangen van Europees belastinggeld.

Van vorig jaar ken ik de cijfers niet, maar in 2012 was Polen met 15,7 miljard euro de grootste ontvanger van EU-begrotingsmiddelen in absolute termen (gevolgd door Spanje en Frankrijk). Aangezien de budgetten eerder hoger dan lager zijn geworden zou het me niets verbazen als de hoeveelheid Brussels geld richting Polen ook vorig jaar weer fors is toegenomen. Dat die gelden lang niet altijd goed beheerd worden maakt de Poolse pret er natuurlijk niet minder om.

Vorig jaar vorderde de EC een bedrag van maar liefst 230 miljoen euro aan ten onrechte uitgekeerde landbouwsubsidies van het jaar ervoor terug, waarvan bijna 80 miljoen euro uit Polen vanwege tekortkomingen in de controle van de oorspronkelijke aanvraag en in de goedkeuring van het bedrijfsplan voor de maatregel voor semi-zelfvoorzieningsbedrijven. Kortom, men had in Brussel kunnen weten dat er vanuit Polen gesjoemeld zou gaan worden met Europees geld. En dit is ongetwijfeld slechts het topje van de ijsberg, want verreweg de meeste fraude blijft onder het tapijt.

Overigens zijn de Oost-Europeanen niet de enigen die frauderen met (landbouw-)subsidies uit Brussel. De Grieken en andere Zuid-Europese landen kunnen er ook wat van. Van die genoemde teruggevorderde 230 miljoen was bijvoorbeeld bijna de helft (107,6 miljoen euro) afkomstig uit Griekenland. Of de fondsen ooit terugbetaald zijn of dat ze gewoon op de grote schuldenhoop gegooid zijn durf ik u niet te vertellen. In elk geval wordt wel duidelijk, dat veel lidstaten het niet zo nauw nemen met de regels. Niet voor niets heeft de Europese Rekenkamer nog nooit een Jaarrekening goedgekeurd: het blijkt elk jaar onmogelijk om een juiste en volledige verantwoording van de uitgaven op te stellen.

Ik blijf het herhalen: deze EU functioneert voor geen meter, de (cultuur-)verschillen zijn gewoon te groot. Deze EU functioneert als één grote herverdelingsmachine, waarvan Zuid-Oost Europa de vruchten plukt. "Solidariteit" heet dat met een mooi woord.