Over Hoge Hakken en Echte Liefde.
In de film That Awkward Moment, die momenteel in de bioscoop draait, komt één van de hoofdpersonages met het voorstel om op de cover van een nieuw uit te brengen damesboek een afbeelding van een schoen te verwerken. De doelgroep van de uit te brengen chicklit bestaat immers uit vrouwen en uit onderzoek is gebleken dat bepaalde delen van het vrouwelijke brein oplichten als ze schoenen zien. Bij voorkeur Louboutins. Als dat waar is, dan moeten mijn hersens die middag in een permanente staat van verlichting hebben verkeerd, want ik had net een kijkje genomen op de tentoonstelling S.H.O.E.S. En ja, daar stonden veel schoenen. Ook Louboutins.
S.H.O.E.S. is het resultaat van een zogenaamde MaakMee tentoonstelling, een interactief project van de Kunsthal Rotterdam in samenwerking met de BankGiro Loterij. Voor het eerst had het publiek de kans om mee te beslissen over het thema van één van de nieuwe tentoonstellingen waar de Kunsthal mee voor de dag zou komen. Drie mogelijke onderwerpen werden in april 2013 online gezet: Schoenen, Dinosauriërs en Vasarely (een Frans-Hongaarse kunstenaar). Nu vermoed ik dat met name vrouwen massaal aan het stemmen zijn geslagen, want op 14 mei was de winnaar beken: Schoenen. Vervolgens kreeg het publiek ook nog eens de kans om invloed uit te oefenen op de inhoud van de voorstelling, door middel van een online vragenlijst waarin zo ongeveer alle aspecten van het maken van een expositie aan bod kwamen. Dit varieerde van het kiezen van een titel tot de presentatie van het topstuk van S.H.O.E.S.
Het resultaat van al deze inspanningen is nu te zien in Hal 1 van de Rotterdamse Kunsthal. Een tentoonstelling met meer dan 450 schoenen van internationale ontwerpers. Denk hierbij aan bekende namen als Manolo Blahnik (Sex & the City!), Salvatore Ferragamo, Jimmy Choo, Yves Saint Laurent en daar is ie weer- Christian Louboutin, maar ook aan wat minder bekende (jonge) ontwerpers. Ook is er veel glorie van eigen bodem, zoals Viktor & Rolf, Jan Jansen en Rem D. Koolhaas. Het idee van S.H.O.E.S. is om de bezoeker een soort overzicht te geven van de variatie en creativiteit van schoenontwerpers van de afgelopen 100 jaar.
Daar slaagt de tentoonstelling zeker in, maar ik had een chronologische opbouw wel prettig gevonden. Nu lijkt het soms alsof de schoenen maar lukraak bij elkaar zijn gezet. Je baant je een weg door een bonte verzameling aan killer heels, ballerinas, pumps en sandalen, terwijl je op de zgn. schoenenwijzer (een folder die je bij de entree mee kunt nemen) bij het corresponderende nummertje kunt zien wie de schoen in kwestie heeft ontworpen en van welk materiaal deze is gemaakt. Helaas staan er geen prijzen bij vermeld, dat was ook wel leuk geweest. Wat ook jammer is, maar begrijpelijk, is dat je de schoenen niet kunt passen. Er zitten namelijk wel wat ontwerpen tussen waarvan je je afvraagt hoe je daar in vredesnaam op moet lopen.
Bij het aanschouwen van zoveel schoenen verbaast de voornamelijk vrouwelijke- bezoeker zich sowieso over de variatie in materialen, kleuren en vormen. De vriendin die ik had meegenomen had zich van tevoren verheugd op veel glitter en glamour en op een hoog ooh en aah-gehalte, maar dat viel een beetje tegen. In plaats van oh, die MOET ik hebben! hoorde ik toch voornamelijk oh, mijn god, moet je DIE zien! en dat was niet positief bedoeld. Misschien staken we elkaar een beetje aan, maar op een gegeven moment konden we ons lachen niet meer inhouden bij het aanschouwen van weer een ondraagbare, wanstaltige of idioot kunstzinnige creatie. Ik geef toe dat we de ontwerper daarmee ongetwijfeld tekort deden, want die had vast zijn ziel en zaligheid in de schoen gestopt, maar de ontwerpen die we écht heel mooi vonden waren op één hand te tellen. De rest vonden we óf vrij gewoontjes óf oerlelijk. Maar vermaakt hebben we ons zeker.
U kunt S.H.O.E.S. nog bezoeken t/m 11 mei in de Kunsthal te Rotterdam. Voor meer informatie kijkt u hier: http://www.kunsthal.nl/22-732-SHOES.html.