Samenleven of segregatie?

De Nederlandse samenleving dreigt een parallelle samenleving te worden.

Waar is het gezonde verstand gebleven?

Neem de aanstaande Gemeenteraadsverkiezingen. Enkele feiten: posters en pamfletten in het Turks of andere buitenlandse talen; tonnen subsidie om de allochtone stem te mobiliseren; allochtonen worden aangemoedigd om een voorkeursstem uit te brengen op hun landgenoten zodat die hoger-op-de-lijst-staande autochtonen kunnen verdringen. Je vraagt je af waar we hier in dit land eigenlijk mee bezig zijn. En, misschien belangrijker nog, waarom vrijwel elke politieke partij -behalve die vermaledijde PVV natuurlijk- dit een normale gang van zaken schijnt te vinden.

Maar hoe 'normaal' is dit eigenlijk? Want laten we wel wezen, is het niet merkwaardig dat mensen met ook een andere nationaliteit dan de Nederlandse, ongeacht of ze de Nederlandse taal machtig zijn, hun stem kunnen uitbrengen en zelf ook daadwerkelijk gekozen kunnen worden? Een Pool die ingeschreven staat in de basisadministratie van een Nederlandse gemeente kan gewoon in die gemeenteraad worden gekozen, ook al spreekt hij geen woord Nederlands. Hoe bizar is dat? Iemand met ook de Turkse nationaliteit als toekomstige minister-president? Het zou zomaar kunnen. Is dit land van iedereen? Het lijkt er verdacht veel op.

We zouden ons af kunnen vragen of dit alles wel zo verstandig is. We zouden ons af kunnen vragen of het misschien niet verstandiger zou zijn om het reciprociteitsbeginsel van toepassing te verklaren. Dat is eigenlijk een soort variant van de in dit land alom gerespecteerde 'gulden regel': Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de ander niet. Immers, zouden wij mogen stemmen, laat staan ons verkiesbaar stellen in landen als bijvoorbeeld Turkije of Marokko? Zouden er daar pamfletten en folders in het Nederlands worden opgesteld om ons wegwijs te maken in het woud van regels van het sociale verzekeringsstelsel daar? Zouden wij daar kerken mogen bouwen en het christelijk geloof openlijk mogen belijden, tot op de televisie aan toe? Waarom doen we dat hier wel, terwijl we weten dat dit andersom niet zou worden getolereerd? Sterker, waarom subsidiëren we dit zelfs? Zouden we ons niet eens af kunnen vragen hoe logisch het is om grote groepen mensen van een geheel andere cultuur als de Westerse hier binnen te halen, die nauwelijks een woord Nederlands spreken en -mede daardoor- grote moeite hebben om te integreren in onze samenleving? Is dat wel zo verstandig?

Laten we eens stilstaan bij enkele overwegingen. Bijvoorbeeld deze: wat zou de allochtone gemeenschap in ons land (westers en niet-westers) zelf kunnen doen om de verstoorde verhoudingen te verbeteren? Of vindt zij dat het wel goed gaat zo? Heeft die gemeenschap zelf ook geen baat bij een goede verstandhouding en een volledige integratie in dit land? Zou het misschien in hun hoofd kunnen opkomen, dat daarmee hun kansen op werk sterk zouden toenemen? Waarom zeggen zij niet een keer tegen bepaalde delen van hun achterban: genoeg is genoeg? Waarom zeggen zij niet een keer: we gaan er alles aan doen om goed te integreren in ons gastland teneinde goed samen te kunnen leven?

Wie kijkt naar 'Opsporing Verzocht' ziet vrijwel uitsluitend 'lichtgetinte' medelanders of Oostblokkers. Die vaak met grof geweld onschuldige en kwetsbare slachtoffers uitkiezen: oude vrouwtjes, bejaarde echtparen, alleenstaande voorbijgangers. En het lijkt wel of we dit allemaal normaal zijn gaan vinden. En het gaat niet alleen om fysiek geweld, maar ook om verbaal geweld. Neem die Marokkaanse vrouw van die Rotterdamse wijnbar. Die krijgt van haar illustere landgenoten hier allerlei doodsverwensingen naar haar hoofd geslingerd. En waarom? Omdat ze een wijnbar opent. Hoeveel gekker moet het worden? Of neem dat geneuzel over Zwarte Piet. Het jaar is nog niet koud begonnen of het is alweer bal. Is dat niet, om het op zijn Hollands te zeggen, volkomen van de pot gerukt? Wie verzint zoiets?

We dreigen af te stevenen op een parallelle samenleving. Een volledig gesegregeerde maatschappij, waar verschillende bevolkingsgroepen volledig langs elkaar heen leven. Dat komt ervan als je decennialang het credo huldigt van 'integratie met behoud van cultuur'. Welke integratie? Welke cultuur? Verkiezingspamfletten in het Turks, gemeentelijke folders in het Marokkaans, gespecialiseerde uitzendbureau's voor Polen en andere Oostblokkers. Onze chauffeurs worden weggeconcureerd door Polen en Bulgaren, eergisteravond nog uitgebreid op het acht uur journaal. En onze regering schijnt dat allemaal best te vinden en doet niets. Waarom, zo vraag ik haar? Waarom vindt u dat allemaal best? Waarom doet u niets? Omdat het niet mag van Brussel? Omdat 'arbeidsmobiliteit' een Brussels stokpaardje is?

Het EU-beleid kan zich beter richten op het verbeteren van de situatie in de thuismarkten in plaats van grootscheepse volksverhuizingen binnen de Unie te promoten. Er zijn niet alleen grote economische verschillen tussen lidstaten, maar ook taalverschillen, cultuurverschillen en historische verschillen. Betekende de Europese gedachte ook niet 'eenheid in verscheidenheid'? Er is nu eenmaal geen Europees volk. Europa bestaat uit een lappendeken aan verschillende landen, talen, culturen en historie. Vanwaar toch dat rigide vasthouden aan die gedwongen Europese arbeidsmobiliteit? Omdat het goedkoper is voor het internationale bedrijfsleven? Dat is korte baan schaatsen.

Wordt het niet eens tijd dat ook 'zij in Brussel' hun gezonde verstand gaan gebruiken? Wordt het niet eens tijd dat ook 'zij' gaan nadenken hoe we die dreigende segregatie kunnen tegengaan? Wordt het niet eens tijd dat ook 'zij' gaan nadenken hoe we wèl op een succesvolle manier mensen 'van buiten' in onze samenleving kunnen integreren in plaats van dictaten op te leggen? En wordt het niet eens tijd dat ook nieuwkomers hier gaan nadenken hoe zij een zinvolle bijdrage aan deze samenleving kunnen bieden? Uit verschillende onderzoeken is gebleken, dat elke samenleving, die er niet in slaagt om 'minderheden' goed te integreren op termijn zelf desintegreert. De Amerikaans-Filipijns-Chinese professor Amy Chua schreef, dat in vrijwel alle gevallen multiculturele tolerantie leidt tot instabiliteit, sociale ontwrichting en uiteindelijk verval van de landen die dat toelaten. Multiculturen in één land leiden tot conflicten, haat en geweld schreef ze. En zij kan het weten. Maar men hoeft toch ook geen raketgeleerde te zijn om dat te begrijpen? Je zou toch zeggen dat iedereen met een beetje gezond verstand dit begrijpt? Nee dus. Hoe komt dat? Waardoor zijn we met z'n allen zó verblind geraakt, dat we denken dat buitensporige tolerantie goed is voor onze samenleving?

Is dat de erfenis van het cultureel-marxisme? Daar lijkt het verdacht veel op. De geest van '68. De hippietijd van flower power. Maar dat werkt natuurlijk niet en daar komen we nu, ruim veertig jaar na dato, ook achter. Mooie idealen, maar het werkt niet. Er is een periode geweest, op gang gebracht door Frits Bolkestein en later Pim Fortuyn, dat het leek alsof er iets van bezinning neerdaalde in dit land, maar de laatste tijd lijkt het weer de andere kant op te gaan. Dat wil zeggen, de verkeerde kant. En is dat wel in het belang van onze samenleving als geheel? Is dat wel in het belang van het allochtone smaldeel van onze bevolking? Of is het misschien alleen maar goed voor dat andere smaldeel, dat profiteert van door belastinggeld betaalde baantjes? Wordt het niet eens tijd, dat iedereen gaat nadenken hoe we met elkaar een leefbare samenleving kunnen hebben in plaats van een volledig gesegregeerde? Wordt dat niet de hoogste tijd?

Klik hier voor een overzicht van mijn columns en volg mij hier op Twitter.