Slechts één op de tien mensen in de Bijlmer stemt: "stemmen is synoniem voor teleurstelling"

Gisteren lieten we al kort een licht schijnen op de dramatische opkomst voor de Europese Parlementsverkiezingen. Maar op sommige plekken voelen mensen zich dermate ondervertegenwoordigd dat ze niet eens meer de moeite nemen om te stemmen. Dat laatste is zorgelijk en bewijst het punt dat we op DDS al maanden in lijn met de bevindingen van Staatscommissie Remkes maken: de democratie werkt onvoldoende.

In de Bijlmer stemt volgens het Parool slechts één op de tien mensen wél. Het zijn cijfers waar we eigenlijk nauwelijks nog van schrikken. Want de opkomst lijkt overal laag als je ze vergelijkt met de totale omvang van de populatie die onder de wetten van de democratie leven. In Groningen stemden afgelopen Gemeenteraadsverkiezingen meer mensen niet dan wél, maar sprak nauwelijks iemand een woord van zorg over deze situatie. De GroenLinks-fractie in de noordelijke hoofdstad jubelde, vergetende dat hun mandaat op losse schroeven staat.

En ook in de Bijlmer voelen mensen zich ondervertegenwoordigd. In de steek gelaten zo u wil. De Bijlmer zie ik u denken? Is dat niet iets voor de club van Sylvana Simons? Kijk! Dát is nu precies het punt. Dit gevoel van 'niet vertegenwoordigd zijn' overstijgt huidskleur, iets wat Sylvana Simons niet begrijpt. Het gaat om geografie, zoals Maurice de Hond, Jesse de Voogd en Broederliefde 'succes is geografisch' lieten zien.

Geografie bepaalt uiteindelijk in grote mate iemands identiteit en daarmee politieke affiliatie. Ook iemands vertrouwen en stembereidheid. Waarom men in de Bijlmer de hoop heeft opgegeven om te stemmen? Simpel: de politiek geeft veel geld uit aan allerlei projecten, maar de bewoners van de Bijlmer plukken de vruchten niet. De subsidieloterij winnen zit er niet in:

Een tragisch verhaal. Daarom is het ook zaak dat álle politieke partijen hun schouders gaan zetten onder de adviezen van staatscommissie Remkes. Het is de manier om de opkomsten van de verkiezingen te verhogen.