Je verwacht het niet he? Of wel natuurlijk.
Seksuele intimidatie is aan de orde van de dag in het
Europees Parlement. Dat zeggen meerdere vrouwen die door de #MeToo campagne geïnspireerd zijn om hún verhalen uit de doeken te doen.
Eén van de vrouwen zegt dat een bekende Europarlementariër in haar kont kneep. Een andere vrouw voegt daar aan toe dat zij 'betast' werd in een lift:
"Hij aaide mijn haar, toen mijn nek, en ging toen omlaag langs mijn rug. Ik bevroor. Ik was doodsbang."
Ze gaat verder:
"Ik vertelde dit aan mijn collega, die me vertelde dat ik hem moest aangeven, maar uiteindelijk besloot ik dat niet te doen... Ik was bang dat ik mijn baan zou verliezen, dat ik publiekelijk vernederd zou worden en ook nog eens mijn carriere kapot zou maken."
De man die de arme jongevrouw lastigviel is getrouwd en heeft twee kinderen. Hij zit nog steeds in het parlement. Zijn slachtoffer is slechts één van de meer dan tien vrouwelijke medewerkers bij het Europees Parlement die de Britse krant
The Daily Telegraph verteld hebben dat ze seksueel lastiggevallen zijn door Europarlementariërs.
The Sunday Times heeft ook berichtjes
gelezen die een Europarlementariër --
Yves Cochet, een voormalige Franse minister en nu een Europarlementariërs voor de Groenen -- aan een jonge medewerker stuurde. Daarin schreef die viezerik:
"Ik weet dat het als een cliché klinkt, een oude man die een mooie jonge vrouw uit vraagt. Maar ben je bang wat mensen zullen zeggen? Tril je wellicht van heerlijke maar tegelijkertijd zorgwekkende verwachtingen?"
In de berichtjes bekritiseert Cochet de vrouw ook omdat ze zijn aanbod om uit eten te gaan heeft afgeslagen en schrijft hij dat hij haar "passies, dromen en fantasieën" graag wil delen. Let wel, het gaat dus om een prominent lid van een politiekcorrecte, zogenaamd feministische partij. Deze vrouw claimt dat "seksuele intimidatie aan de orde van de dag is" in het Europees Parlement. Meerdere andere vrouwen hebben haar woorden onderstreept.
Andere voorbeelden van seksuele intimidatie waren nog veel traumatischer. In één geval masturbeerde een Europarlementariër terwijl hij een jonge assistente dwong om toe te kijken. Oh, en een politicus van middelbare leeftijd greep een medewerkster in haar vagina.
En dat is nog lang niet alles. Zo is er bijvoorbeeld ook nog een Europarlementariër uit Duitsland die onlangs de 22-jarige assistente van een collega 'betastte' tijdens een lunch waarbij ze een politieke campagne met elkaar bespraken. "We zaten met onze ruggen tegen de muur," zegt zijn slachtoffer. "Opeens pakte hij mijn kont. Ik had geen idee wat ik moest doen. Ik dacht bij mezelf, 'Oh God, gebeurt dit écht?' Nu ik erop terugkijk begrijp ik dat het gek klinkt dat ik niets deed, maar ik wilde gewoon geen problemen krijgen met mijn baas. Ik was zo jong en wist echt niet hoe ik hiermee om moest gaan, en hij [red.: de dader] begreep dat maar al te goed."
"Hij wist dat ik timide en stil was. Hij is heel eloquent, charismatisch en grappig; een ervaren politicus. Hij wist duidelijk dat hij ermee weg kon komen, en zijn lichaamstaal maakte duidelijk dat hij heel comfortabel was terwijl hij dit deed."
Een 24-jarige assistente, een advocate!, voegt daar aan toe dat zij betast werd door een andere Duitse Europarlementariër. Hij stalkte haar zelfs in vergaderingen en probeerde haar uiteindelijk in bed te krijgen. "Hij stak zijn arm uit om me tegen te houden toen ik de conferentiezaal wilde verlaten, toen pakte hij mijn borst vast, begon hij tegen me te praten, en gaf hij me complimentjes over hoe ik eruit zag.... Toen vroeg hij of ik iets met hem wilde drinken. Het was belachelijk maar ik kon alleen nerveus lachen."
"Het is een kwestie van macht: mijn eerste reactie was om bij mezelf na te gaan of ik me misschien provocatief gekleed had, dat hij zich zo misdroeg. Europarlementariërs voelen zich zo machtig omdat ze assistenten en andere medewerkers zonder meer kunnen ontslaan, wanneer ze maar willen, en [red.: tegelijkertijd] worden ze totaal genegeerd door de media... daardoor hebben ze het gevoel dat ze kunnen doen en laten wat ze willen," sluit ze af.
Alle slachtoffers zijn hoogopgeleid en spreken meerdere talen. Sommigen van hen hebben gestudeerd aan het "College of Europe," waar toekomstige eurocraten opgeleid worden. Deze vrouwen durven geen aangifte te doen tegen hun aanranders omdat ze doodsbang zijn dat dit einde carriere voor ze betekent.
De daders zijn stuk voor stuk bekende Europarlementariërs. Ze zijn lid van verschillende partijen (en fracties). In een aantal gevallen gaat het zelfs om oud-ministers die na hun ministerschap de stap hebben gemaakt naar de Europese politiek.