Bestuursvoorzitter Wim Boomkamp bevestigt dat het in sommige gevallen mogelijk is om voor een tentamen een vervangende opdracht te maken. Zaterdag schreef ik daarover.
Boomkamp legt uit dat er verschillende redenen zijn voor zo'n vervangend werkstuk. Hij zegt onder andere 'Als een vak bijvoorbeeld niet meer bestaat omdat een student in zijn zevende jaar zit, dan heeft hij toch recht op dat curriculum. En zo zijn er ook andere omstandigheden waarbij een vervangende opdracht mogelijk is.'
Laten we voor het gemak aannemen dat Saxion in die 'andere omstandigheden' te goeder trouw handelt en geen gratis diploma's uitdeelt. Dan blijft staan dat studenten die zeven (!) jaar over hun studie doen daarvan hinder ondervinden waar het Saxion een mouw aan wil passen. Het curriculum is veranderd, het vak bestaat niet meer, je hebt de punten toch nodig voor een papiertje, welnu, dan stellen we een vervangende opdracht voor. Daar heeft de student 'recht op', zo laat Boomkamp weten.
Afgezien van wat je hiervan kunt vinden, is het opvallend dat Boomkamp het veranderende curriculum als mogelijke reden voor een vervangingsopdracht opgeeft. Laten mijn bronnen, studenten aan de sociale academie, nu juist in unisono verklaren dat het curriculum en de vakeisen elk jaar veranderen. Vakken kunnen in naam hetzelfde blijven, maar elk jaar worden er veranderingen aangebracht in de checklist.
Dat betekent dat studenten die in jaar 1 een vak niet halen, in jaar 2 dikwijls al niet meer hetzelfde vak kunnen doen. Van strikte continuïteit is geen sprake. Het is dus al snel zo dat een student het vak niet meer kan volgen, omdat het 'niet meer bestaat'. Het lijkt erop dat die genoemde zeven jaar een eufemisme zijn voor 'volgend jaar'.
Wat zegt de discontinuïteit in vakeisen over de vervangende opdrachten? Examencommissies zullen regelmatig moeten concluderen dat vakken niet meer bestaan en dat een vervangende opdracht niet zozeer wenselijk, maar veeleer noodzakelijk is. Hoe dacht de student anders aan zijn papiertje te komen?
Ik ben bang dat het hier niet simpelweg om 'sommige gevallen' gaat, maar om een inherent gevolg van de vakvernieuwingsfrenzy waar mijn bronnen over spreken. Dit is is een structureel probleem. Het Saxion kan beter de vakinhoudelijke continuïteit verbeteren, in plaats van de sluipweg langs vervangende opdrachten te kiezen.