Saoedi-Arabië pompt (nog) niet meer olie

De Amerikanen drongen er deze week bij Saoedi-Arabië op aan om snel meer olie te pompen. De brandstofprijzen in de Verenigde Staten zijn de afgelopen maanden namelijk fors gestegen en het koninkrijk is het enige olie-exporterende land ter wereld dat binnen zeer korte tijd meer olie kan produceren.

Riyad, toch een Amerikaanse bondgenoot, zei nee. We staan "klaar om aan vraag uit de markt te voldoen maar nemen liever niet deel aan de politiek," was de boodschap.

De olieprijzen stijgen niet omdat er plots meer behoefte is aan het zwarte goud. De prijzen stijgen omdat investeerders zich zorgen maken over de situatie in het Midden-Oosten waar Israël gedreigd heeft met een aanval op Iran. In dat geval, waarschuwt Teheran, blokkeren wij de Straat van Hormuz. Meer dan een derde van het wereldwijde zeetransport in olie moet door deze waterweg die toegang biedt tot de Perzische Golf. Een Iraanse blokkade zou binnen enkele dagen door de Amerikaanse marine doorbroken kunnen worden maar niet voordat olie- en verzekeringskosten de pan uit zijn gerezen.

De Saoediërs hebben reeds toegezegd dat zij in het geval van een teruglopende Iraanse olie-export zullen bijpompen. Dit moet vooral Europese landen en Japan geruststellen. Zij hebben eerder dit jaar ingestemd met een embargo dat deze zomer van kracht moet gaan. Juist de zwakkere landen in de eurozone, waaronder Griekenland, zijn afhankelijk van Iraanse olie. Japan is nog altijd niet helemaal bijgekomen van een vernietigende aardbeving en tsunami van precies een jaar geleden. Geen van deze landen kan zich op dit moment een verminderde olieaanvoer permitteren. Saoedi-Arabië moet voorkomen dat zij verder afzakken.

Zo ver is het echter nog niet. De meeste Golfstraten streven naar een prijs van rond de $100 per vat. Als de prijs daaronder zakt, komen zij in de financiële problemen. Als de prijs tijdelijk hoger ligt, is dat mooi meegenomen maar de Saoediërs zijn niet van plan, hoezeer zij de Iraniërs ook wantrouwen, om ingezet te worden als pionnen in het Amerikaanse buitenlands beleid.

In ieder geval deze keer niet.

Foto: Ammar Abd Rabbo