Ruttes droomuitslag

Sommige politici zijn voor het geluk geboren. Mark Rutte is er zo eentje. Hij won leiderschapsverkiezingen die hij volgens alle peilingen had moeten verliezen, stond als VVD-leider meerdere keren op uit een vrijwel zeker ogende politieke dood, won de spannendste Tweede Kamer verkiezingen ooit met een neuslengte verschil en wist uit ogenschijnlijk onwerkbare positie toch een werkbaar kabinet te formeren om zich zo de eerste liberale premier in ongeveer 100 jaar te mogen noemen. En gisteravond kwam daar nog eens een droomuitslag in de Provinciale Staten verkiezingen bij.

Want dat de uitslag voor Rutte ideaal is, moge duidelijk zijn. Vooraf zal hij drie eisen hebben geformuleerd voor het eindresultaat: 1. de uitslag moet een werkbare meerderheid voor het kabinetsbeleid opleveren; 2. het CDA moet niet teveel verliezen ten opzichte van 2010; en 3. de VVD moet de grootste partij blijven. Op alle drie de punten lijkt hij gisteren een voltreffer te hebben gescoord. Vooral het goede resultaat van het CDA - met 14,2% bij een relatief hoge opkomst zelfs een lichte vooruitgang ten opzichte van vorig jaar - zal hem goed hebben gedaan. Het rechtvaardigt immers het besluit van Maxime Verhagen om mee te doen aan deze coalitie.

In de commentaren zal vanmorgen nog wat gesteggeld worden over wel of geen meerderheid voor de coalitie. Voorlopig staat de teller op 37, al kan via de gebruikelijke koehandel tussen de partijen (een soort lijstverbinding achteraf) misschien nog wel een extra zetel worden veroverd. Veel doet het er echter niet toe. De belangrijkste doelstelling - voorkomen dat links een blokkerende meerderheid zou verwerven - is gehaald. De SGP, die volgens de meest recente tellingen mogelijk zelfs twee zetels haalt, is er de partij niet naar om mee te werken aan linkse blokkadepogingen. Het regeer en gedoogakkoord kan dus hoogstwaarschijnlijk onverkort worden uitgevoerd.

Na een soms wat rommelige campagne heeft Rutte nu dus toch weer een hoofdprijs erbij. Hij zal zich vanmorgen in zijn keuken dus ongetwijfeld stiekem een klein vreugdedansje hebben toegestaan. Een heel kleintje maar, want vandaag wacht immers weer de werkelijke uitdaging: het regeer en gedoogakkoord onverkort uitgevoerd krijgen. De verkiezingen van gisteren waren wat dat betreft niet meer dan een (aangenaam) oponthoud.