Rutte blijft bij ons, maar had naar Brussel moeten gaan
Prachttig, zo'n minister-president die zichzelf wegcijfert voor de natie... maar Rutte kan méér voor ons betekenen als baas van Brussel dan als premier van Nederland.
Mark Rutte, onze Lachende Leider, was bijna internationaal doorgebroken als de Brusselaar met de Bulderlach. Aldus De Telegraaf:
Premier Rutte heeft de boot afgehouden voor een Europese topbaan. Hij is wel degelijk in beeld geweest als nieuwe voorzitter van de Europese Raad, maar voelt er niet voor om de opvolger van de Belg Van Rompuy te worden. Dat melden Haagse bronnen. [...]
Nu blijkt dat de minister-president inderdaad een optie is geweest. Merkel had het in haar hoofd zitten, klinkt het in kabinetskringen. Een andere ingewijde zegt dat Rutte zijn kabinet niet in de steek wilde laten. Hij wil van zijn tweede kabinet een succes maken. Als hij nu zou overstappen, zou dat kabinet waarschijnlijk vallen. VVD en PvdA maken de laatste maanden juist vaart met hun hervormingsagenda.
Rutte kon een topsalaris gaan incasseren in een baantje waarbij je de hele aardbol over mag reizen, en constant mag keuvelen met regeringsleiders en staatshoofden van groot aanzien. Lekker socializen met de big boys. Het was echt iets voor hem geweest. Maar nee, het landsbelang ging hem voor.
Alhoewel die impuls - landsbelang voor persoonlijk belang - altijd te prijzen is in een politicus, denk ik niet dat de VVD-leider de juiste conclusies heeft getrokken. Ik denk namelijk dat Rutte een cruciale fout heeft gemaakt door de baan te weigeren. Misschien was inderdaad het kabinet gevallen zonder zijn 'leiderschap' (de kans dat de volgende VVD-premier ook in dezelfde extreme mate beraad was PvdA-water bij de liberale wijn te doen, is niet zo groot), maar hoe erg zou dat geweest zijn? Een meerderheid van de Nederlanders ziet deze ministerploeg het liefst zo snel mogelijk inpakken, en daarnaast hebben alle kranten afgelopen week groot gewag gemaakt van het feit dat Rutte II 'uitgeregeerd' is.
Daarnaast zou Rutte door de topbaan te accepteren enkele van zijn langverwachte verkiezingsbeloftes uit 2012 kunnen inlossen. Uiteraard beslist Rutte als leider van het kleine Nederland, slechts één van de 28 lidstaten van de Europese Unie, lang niet alles zelf. Als leider van de Europese Commissie spreek je echter met een veel luidere stem en kan je veel meer waarmaken. In die functie had de minister-president steun aan Griekenland kunnen afremmen, aan veel strengere eisen kunnen onderwerpen. Met het VVD-verkiezingsprogramma van 2012 in de ene hand, en het arbeidscontract in de andere had hij eindelijk werk kunnen maken van die langverwachte afslanking van de Europese Unie.
Maar Rutte blijft liever in Nederland. Hij gaat liever nog wat schaven aan de paar wetsvoorstelletjes die dit kabinet nog moet indienen deze regeerperiode. Liever nog wat puntjes op de i zetten, dan de verschuivende tectonische platen van de Europese politiek tot stilstand brengen. Rutte mist dus zijn kans zich te revancheren voor zijn handtekening onder het door de PvdA gedicteerde regeerakkoord. Triest. Waar een leider van een klein land, nog kleiner in kan zijn.
Lees ook