Tsaar Poetin I zit diep in de problemen. De dictator van Rusland kan niet langer rekenen op de steun van zijn volk.
Nu laat de gemiddelde dictator zich daar natuurlijk niets aan gelegen liggen, maar het wordt een ander verhaal als zo'n man (of vrouw, trouwens) een illusie van democratie in stand probeert te houden.
Dan kan hij
dit soort protesten niet te vaak tolereren:
Their frozen breath rising in the brutally frigid air, tens of thousands of protesters marched through downtown Moscow on Saturday to keep up the pressure on Prime Minister Vladimir Putin one month before a presidential election that could extend his rule for six more years.
U bent onderhand ongetwijfeld op de hoogte van het vieze spel dat Poetin en zijn goede vriend en loyale tweede man Dmitry Medvedev hebben gespeeld. De laatste mocht alleen even president worden omdat Poetin gebonden was aan de termijnlimieten van de grondwet. Als Medvedev het stokje echter een tijdje overnam mocht Poetin gewoon terugkeren voor twee nieuwe termijnen als president.
Zo gezegd, zo gedaan. Poetin werd premier, Medvedev mocht zich officiëel president noemen.
Tot dit jaar dus. Nu wil de oud-president en KGB'er Poetin weer de machtigste man van het land zijn. Zijn opvolger sputtert een beetje tegen, maar dat lijkt vooral bedoeld te zijn om de schijn op te houden.
Het meest interessante aan de demonstraties is dat de oppositie niet denkt dat men Poetin van een nieuwe termijn kan afhouden. Ze weten dat hij doet wat hij wil - zo zit hij immers in elkaar.
The protesters have few illusions that they can drive Putin from power now, but for the first time in years Russians are challenging his control and demanding that their voices be heard.
Kortom, ze weten dat ze het niet gaan redden, maar ze willen Poetin wel even duidelijk maken wat ze van hem denken. Dat alleen vereist behoorlijk veel moed en doorzettingsvermogen. De premier is immers een man die op geweldadige wijze afrekent met zijn vijanden.
Dat gezegd hebbende moeten we ons natuurlijk afvragen waar deze demonstranten dan eigenlijk voor staan. Wat willen ze bereiken? Willen ze Rusland veranderen in een liberale democratie of in iets anders?
In dat opzicht vrees ik toch een beetje dat veel van de aanwezigen weleens communistisch konden zijn. Laten we vooral niet vergeten dat de Communistische Partij nu de tweede partij van Rusland is. Als de verkiezingen eerlijk waren verlopen was de CP ongetwijfeld nog groter geweest.
Het lijkt me dat we dat niet moeten willen.