Robert Jensen eist immigratiedebat: "Als je er vraagtekens bijzet word je weggezet als racist"

In aflevering 4 van zijn nieuwe online tv-show eist Robert Jensen dat het debat over immigratie eindelijk eens écht losbarst. Volgens hem is dat momenteel namelijk nog niet het geval. Dit komt, zegt hij, doordat critici van het opengrenzenbeleid systematisch weg worden gezet als racisten en erger.

"Immigratie wordt nooit eerlijk en openlijk besproken," aldus Jensen. "En dat is triest. Want het onderwerp gaat niet weg. Door erover te praten kan je juist tot een beter systeem komen en tot nieuwe en betere inzichten."

Eén van de strategieën waar hij voorstander van is het kijken naar andere landen; landen die wél op een goede manier omgaan met immigratie (en integratie). Daarom had hij een speciale gast (via video) in de show die vanuit Zuid-Amerika vertelde hoe het immigratieprobleem er daar voorstaat.

Doordat wij het vooral over de Zuid-Amerikaanse migratiestroom naar Amerika hebben vergeten we dat die migratiestromen ook plaatsvinden in Zuid-Amerika zelf. Kijk naar Chili en Colombia. Naar het eerste land zijn er de afgelopen jaren alleen al 300.000 Haïtianen en 400.000 Venezolanen gekomen.

Maar, aldus gast en documentairemaker Jorrit Smink, "het gaat verrassend goed," dit terwijl Chili helemaal niets doet om die migranten daadwerkelijk te helpen. Als je in Chili aankomt "ben je op jezelf aangewezen."

Die nieuwe migranten wéten dat, en pakken de kansen die ze krijgen als ze in Chili aankomen. Ze gaan zo snel mogelijk aan het werk, en zorgen voor zichzelf. Dit in tegenstelling tot de 'asielzoekers' die naar Nederland en Duitsland komen. Veel van die mensen vinden het prima om lekker een uitkering te krijgen en verder zo weinig mogelijk te doen.

Ook, zegt Smink, passen de nieuwe immigranten zich goed aan. Zeker de Venezolanen dringen hun eigen tradities en cultuur niet op aan de Chileense burgers. Daar moet natuurlijk wel bij gezegd worden dat de culturele verschillen tussen Chili en Venezuela significant kleiner zijn dan die tussen Nederland en, zeg, Syrië. Een kenner en Zuid-Amerikanen zelf zullen die verschillen wél zien, maar dat is meer te vergelijken met, zeg, Oostenrijkers die opeens naar Nederland komen dan met Arabieren en Afrikanen die massaal de oversteek maken.

Hoe dan ook, wat Jensen dus doet in deze aflevering is dat hij op een rustige manier het gesprek aangaat over immigratie -- en over een mogelijke betere aanpak. Geen demonisering -- niet van tegenstanders én niet van de immigranten zelf -- maar gewoon een rustig, inhoudelijk gesprek.

En ja, hij heeft gelijk, je ziet dat bijzonder weinig bij de andere media. Daar wordt er over en weer wat geschreeuwd, en dat is het dan.