Robbert Dijkgraaf wakkert klimaathysterie weer eens aan

Een wetenschappelijke coup.

Robbert Dijkgraaf is een vooraanstaand wetenschapper en voormalig president van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW). Thans is hij directeur van het 'Institute for Advanced Study' (IAS) in Princeton. Af en toe treedt hij ook op de Nederlandse TV op als begenadigd popularisator van de wetenschap.

Mijn trouwe lezers zullen zich wellicht herinneren dat de KNAW enige jaren geleden met een klimaat–rapport kwam. Dat was voortgevloeid uit een discussie tussen protagonisten en antagonisten van de menselijke broeikashypothese (AGW = 'Anthropogenic Global Warming') onder leiding van de KNAW. De daar aanwezige klimaatsceptici hadden verwacht dat dit rapport een getrouwe weergave van de discussie zou zijn. De voltooiing van het rapport duurde eindeloos. Ten slotte bleek het rapport niet een bona fide verslag van de discussie te zijn maar een eenzijdige verdediging van het standpunt van het VN-klimaatpanel (IPCC). De tijdens de discussie aanwezige klimaatsceptici waren niet geraadpleegd bij de opstelling van het rapport en zij zagen hun opvattingen daarin ook niet terug. Iemand had dus onderweg een wetenschappelijke coup gepleegd.

Het rapport was wetenschappelijk broddelwerk en rammelde aan alle kanten - een smet op het blazoen van de KNAW. (Zie hier.) De klimaatsceptici hebben de KNAW verzocht het rapport in te trekken. De reactie van de KNAW was dat zij bereid waren tot verdere discussie, maar het verzoek tot intrekking werd afgewezen. Die verdere discussie is er ook inderdaad gekomen, maar degenen die hun handtekening onder het rapport hadden gezet, lieten daarbij helaas verstek gaan.  

Onlangs schreef Dijkgraaf in NRC HB een column getiteld: 'Koude oorlog en opwarming', waarin hij onder meer de dreiging van kernwapens vergeleek met die van klimaatverandering, met verwijzing naar de opvattingen – reeds uit de jaren vijftig van de vorige eeuw stammend – van de grote wiskundige John von Neumann.

Dijkgraaf:

We zijn nu zestig jaar verder. Wereldwijd staat klimaatverandering op de eerste plaats op de lijst van mondiale bedreigingen, gevolgd door internationale financiële instabiliteit en moslimextremisme.

Oh ja, is dat zo? Als men uitsluitend let op woorden dan valt er iets voor die opvatting te zeggen. Maar als men let op daden dan moet men toch tot de conclusie komen dat klimaatverandering de laatste jaren toch aardig is gezakt op het lijstje van prioritaire bedreigingen.

Dijkgraaf:

En de wetenschap heeft niet stilgestaan. In 1949 deed Von Neumann samen met Jule Charney de eerste elektronische weersvoorspelling. Het kostte toen 48 uur rekentijd om het weer van morgen (dat wil zeggen, gisteren) te voorspellen. Nu kijken we bijna instantaan vijf tot tien dagen vooruit. De modellen zijn spectaculair betrouwbaarder en nauwkeuriger geworden.

Tja, dat mag dan gelden voor weersvoorspellingen, voor klimaatprojecties gaat dat toch ècht niet op. De grote klimaatmodellen weten nog steeds geen raad met de invloed van de zon, wolken, de oceanen, natuurlijke variabiliteit en aerosolen. Bovendien hebben ze de opwarmings'pauze', ofwel hiatus, die nu al zeventien jaar duurt, niet voorspeld (beter: geprojecteerd). En de mainstream klimatologen erkennen dat!

Dijkgraaf:

Er is zeker een correlatie tussen de opwarming van de aarde en extreme weerverschijnselen.

Hoe hebben we het nu? Het IPCC beweert dat die er niet is. Wat weet Dijkgraaf dat zij niet weten?

Dijkgraaf:

Het onderzoek is ook niet langer het werk van een enkeling. Afgelopen september bracht het klimaatpanel IPCC het eerste deel van het Vijfde Assessment Report uit. Meer dan 800 auteurs schreven eraan mee. De IPCC-rapporten tellen duizenden pagina’s. De boodschap kan echter kort samengevat worden: het is echt, het is slecht, het komt door ons mensen, wetenschappers zijn het eens en er is hoop. Al deze vijf kernboodschappen moeten natuurlijk genuanceerd worden, maar de nuance vindt plaats achter de komma.

Maar zou Dijkgraaf de kritiek op het rapport wel hebben gelezen?

Dijkgraaf:

Er is helaas maar weinig correlatie tussen de wetenschappelijke literatuur en de publieke opinie. De reactie op het nieuwe IPCC-rapport was vooral lauw. De opinie laat zich gemakkelijker door een orkaan of winterstorm leiden. Zo peilde een onderzoek in de Verenigde Staten vorig jaar of men het eens was met de stelling dat klimaatverandering plaatsvindt en door menselijk handelen wordt veroorzaakt. Onder klimaatwetenschappers was een overweldigende meerderheid van 97 procent dat. Van het algemene publiek was slechts een minderheid van 41 procent het met hen eens.

Daar is die 'overweldigende meerderheid van 97% van de klimaatwetenschappers' weer! Pure propaganda! Zie voor de weerlegging daarvan hier.

Dijkgraaf:

We zien echter enorme verschillen in de wereld. Een onderzoek uit 2009 [Noot HL: We zitten nu in 2014! En het is in al die tijd niet warmer geworden!] peilde in verschillende landen het percentage van de bevolking dat (1) bekend was met klimaatverandering, (2) het als een bedreiging zag en (3) ervan overtuigd was dat het door menselijke activiteiten wordt veroorzaakt. In de rijke landen is het probleem goed doorgedrongen – typisch bij meer dan 95 procent van de bevolking – terwijl in de allerarmste Afrikaanse staten maar zo’n 20 procent op de hoogte is. De acute dreiging wordt vooral in Europa en Azië gevoeld, veel minder in de Verenigde Staten, Rusland en het Midden-Oosten. Tenslotte de invloed van de mens. Hier gaan Japan en Zuid-Korea aan kop met meer dan 90 procent. Zuid-Amerika is een goede tweede met rond de 75 procent. De Verenigde Staten (49 procent) en vele Europese landen waaronder Nederland (44 procent) zijn veel minder overtuigd.

Maar wat zeggen deze verouderde cijfers? Ze geven wellicht een redelijk beeld van de effectiviteit van klimaatpropaganda in 2009 in verschillende landen, maar ze zeggen niets over het klimaat.

Dijkgraaf:

Wellicht ligt in deze mondiale patstelling ook de kern van de oplossing. Juist in de arme delen van de wereld waar de impact van klimaatverandering het grootst is, wordt de aard en de ernst van het probleem het best begrepen, mits men op de hoogte wordt gebracht.

Oh ja, worden aard en ernst van het probleem het best begrepen, mits men op de hoogte wordt gebracht? Waarvan zou men op de hoogte moeten worden gebracht? Dat de wereld al 17 jaar een opwarmings'pauze' kent? Dat de mainstream klimatologen met de handen in het haar zitten, omdat ze daar geen verklaring voor hebben? 'If you can't explain the pause, you can't explain the cause.'

En hoe weet Dijkgraaf dat juist in de arme delen van de wereld de invloed van klimaatverandering het grootst is? Daar is tot op heden nog niets van gebleken. De wereldwijde klimaatmodellen blijken niet betrouwbaar om de toekomst te voorspellen, hoe zouden de regionale modellen die daarvan worden afgeleid, dan betrouwbaar kunnen zijn? Die zijn dat dan ook niet. De ervaring leert dat verschillende van dat soort modellen met totaal tegengestelde uitkomsten komen.

In zijn voorwoord van het eerdergenoemde KNAW–rapport schreef Robbert Dijkgraaf dat iedereen recht heeft op zijn eigen mening, maar niet op zijn eigen feiten.

Dat ben ik met hem eens. De feiten zijn in mijn commentaren hierboven te vinden.

Misschien dat Robbert Dijkgraaf op Princeton eens op de koffie moet gaan bij Freeman Dyson. Hij zou veel van hem kunnen opsteken.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.