Rituele reldag als oorlogspropaganda

Op 15 mei was het in de Arabische wereld ’Nakba-dag’. Op die dag wordt de stichting van de staat Israël in woede herdacht. Dat leidt steevast tot rellen op de Westelijke Jordaanoever. Deze keer dook de wereldpers er massaal op omdat bij rellen in een buitenwijk van Ramallah twee jonge Palestijnen door Israëlische kogels koelbloedig zouden zijn gedood. Een korte video zou dat aantonen.

Op dezelfde dag stierven in Syrië honderden mensen, maar deze video was belangrijker. Ook ons eigen NOS Journaal besteedde minutenlang aandacht aan de beelden, overigens zonder een weerwoord van een Israëlische vertegenwoordiger.

De korte video bestaat uit uitermate vage beelden afkomstig van twee goedkope beveiligingscamera’s. Ze hangen aan een afkapping van een gebouw in een brede straat niet ver van een Israëlische militaire gevangenis. Die straat is een favoriete relplek.

Op dat deel van die brede straat, herkenbaar aan een groot oud reclamebord op een hoge metalen paal, gaan op gezette tijden Palestijnse jongemannen rellen. Ze zijn gemaskerd, gewapend met stenen en zogenaamde ’slingers’, die stenen met hoge snelheid kunnen afschieten en dodelijk kunnen zijn (David velde er Goliath mee). Soms gooien ze met brandbommen. Bijna altijd steken ze autobanden in brand.

Hun leeftijdgenoten die in het Israëlische leger dienst doen, houden zich buiten het bereik van de stenen. Als de relschoppers te dichtbij komen, vuren zij traangasgranaten af en regelmatig ook rubberen kogels.

Er valt niets te winnen of te verliezen; het is een ritueel opgediend voor de media. De Palestijnse jongemannen provoceren met primitieve middelen urenlang de Israëlische jongemannen, die vervolgens, enigszins verveeld, zich verweren met hightech middelen.

Voor de jonge Palestijnen is het een manier om hun ’peers’, de pers en de idolate westerse jonge vrouwen die zich soms tussen hen bevinden te tonen dat zij stoer zijn. Vol jongemannelijke overmoed begeven zij zich naar de voorste lijnen, schreeuwen beledigingen naar de Joden, en gooien of slingeren stenen. Zij zijn zonder uitzondering goed gekleed en gevoed, allen hebben een mobieltje bij zich, en de ambulances staan in rijen gereed om de jongens die door een rubberen kogel zijn getroffen snel naar een kliniek te brengen. Verwondingen gelden als een ereteken.

Het zwaarbewapende Israëlische leger kan binnen enkele seconden een einde maken aan de rellen, maar doet dat niet. De reactie moet ’proportioneel’ zijn en dus doen de Palestijnse jongens dit in de zekerheid dat de Israëli’s niet met scherp schieten.

Op het internet circuleren talloze video’s van de rellen in die straat. Ze zijn uitermate verhelderend, mede door de rol van de tientallen fotografen en cameramannen (bijna zonder uitzondering Palestijnen). Zij wachten op het moment dat een Palestijnse jongen door een rubberen kogel ernstig wordt geraakt, duiken daarop af, en hebben een visueel bewijs van Israëlische agressie.

De rellen worden onderbroken voor lunch of versnaperingen. De Palestijnse jongens slaan elkaar ontspannen op de schouders, vertellen elkaar sterke verhalen, en dan gaan ze weer los en leven zich uit tegen de uniformen en panterwagens zeventig of honderd meter verder. Daar kunnen ze een dag zoet mee zijn.

Van deze context was in het videootje van de twee ’in koelen bloede’ gedode Palestijnse jongens niets te zien. Gemaskerd

De video die de wereld rondging, en andere beelden die van het dodelijke incident zijn gemaakt, tonen twee jongens die reageren alsof ze geraakt worden door een kogel, maar bij het vallen vangen zij zich atletisch met hun handen op. Er is geen bloed op straat te zien als zij zijn weggedragen. Ze zijn allebei gemaskerd en hun identiteit valt niet vast te stellen. In beide gevallen worden zij direct geholpen door omstanders die geen enkele angst hebben voor rondvliegende kogels. CNN zond kort geleden beelden uit van Israëlische soldaten die zouden hebben geschoten, maar de loop van hun wapens is enkel geschikt voor het afvuren van rubberen kogels, niet voor ’gewone’ kogels.

Het is intrigerend dat vlak voor het vallen van het tweede slachtoffer, zo blijkt uit beelden die inmiddels op internet te zien zijn, een derde jongen de indruk wekt te zijn getroffen. Maar na even gewankeld te hebben als ernstig gewonde houdt hij ermee op en loopt zonder problemen weg.

De vader van een van de twee slachtoffers toonde de media de kogel die zijn zoon dodelijk heeft getroffen. Deskundigen verklaren dat de kogel – NAVO-munitie van het kaliber 5.56 – door het traject door het lichaam van de jongen vervormd moet zijn, maar dat is de getoonde kogel niet.

Er zijn eerder gevallen geweest van Palestijnse dodelijke slachtoffers die achteraf niet bestonden, zoals het beruchte Al-Dura-voorval. De wereldpers duikt er gretig op, want Israëli’s die zich als hedendaagse nazi’s gedragen, vormen gewild nieuws, en eerder gedane valse mededelingen worden zelden herroepen (of in kleine correctiemededelingen die niemand leest).

Ik heb inmiddels vele uren videomateriaal van die dag bekeken. Mijn conclusie: het is volstrekt onduidelijk wat er op 15 mei is gebeurd bij die rellen. De getoonde video vertelt niets. Je ziet geen bloed, geen dode, geen schutter – het effect bestaat bij de gratie van tussentitels en van een Palestijnse man die over het voorval vertelt. Het was een ’gewone’ reldag van opgefokte Palestijnse jongens. De wapens van de Israëlische soldaten kunnen alleen rubberen kogels afvuren. Wat is er gebeurd? Niemand weet het. Het is mogelijk dat een Israëlische soldaat met scherp heeft geschoten en dat Palestijnse jongens die dodelijk worden getroffen zich elegant kunnen opvangen bij het vallen en niet bloeden, maar dat weten we pas na objectief onderzoek.

Toch is een gefabriceerd voorbeeld van de onmenselijke behandeling door Israël van brave Palestijnse schooljongens de wereld ingestuurd. Terwijl het Midden-Oosten brandt, beheerste de vage video van twee vallende Palestijnse jongens het wereldnieuws. De NOS doet het niet, maar ik hou voor u in de gaten wanneer propaganda als nieuws wordt opgediend.