Relatie Nederland en Turkije onder hoogspanning, Koenders bezoekt Ankara

Onze minister van Buitenlandse Zaken is vandaag in Ankara om met de Turkse regering te praten over de zuiveringen in Turkije, de mogelijke herinvoering van de doodstraf, en -- het allerbelangrijkste -- Turkse bemoeienissen met binnenlandse aangelegenheden in Nederland. Tijdens zijn bezoek zal Koenders de Turken op het hart drukken dat zij nog altijd een belangrijke bondgenoot zijn, in ieder geval in de ogen van Nederland. Maar, zal Koenders zeggen, dat betekent niet dat Ankara met alles wegkomt.

Zo zal hij de regering Erdogan vertellen dat de zuiveringen te ver gaan, waardoor onschuldige mensen ook in de problemen komen. Dat kan niet, aldus Koenders: het ondermijnt de rechtsstaat. De kans dat Erdogan daar naar luistert ligt ergens tussen nul en 0. Maar goed, Koenders moet het natuurlijk proberen.

Vervolgens zal Koenders het ook hebben over uitspraken van president Erdogan. Die zei gisteren nog dat hij de doodstraf opnieuw wil invoeren. Voor Nederland is dat een dealbreaker in verband met Turkse toetreding tot de Europese Unie. De vraag is of Koenders de moed heeft om dat zo duidelijk te zeggen. Gezien het gebrek aan moed van Rutte II waag ik dat te betwijfelen.

Tenslotte wil Koenders Ankara duidelijk maken dat het zich niet met de situatie in Nederland moet bemoeien. De afgelopen weken heeft de Turkse regering Nederlandse burgemeesters verteld hoe ze om moeten gaan net demonstraties van Nederturkse nationalisten/aanhangers van Erdogan. Koenders vindt dat niet kunnen: Nederland kan zijn eigen boontjes doppen, Turkse inmenging is niet gewenst.

Ankara kennende zal men daarop antwoorden dat Koenders zich ook met Turkse zaken bemoeit, zoals de zuiveringen en de doodstraf. Als Nederland daar iets van mag zeggen, zullen Erdogan en zijn ministers roepen, waarom geldt dat omgekeerd dan niet?

Koenders moet daar natuurlijk op antwoorden dat dit een goed punt is, maar dat Ankara dan niet moet huilen als Nederland Brussel vertelt dat de onderhandelingen met Turkije per direct stopgezet moeten worden. Triest genoeg heeft Koenders daar ongetwijfeld de moed niet voor.

Ik verwacht dan dus ook dat de gesprekken die Koenders vandaag voert in Turkije er uiteindelijk tot zullen leiden dat Ankara helemaal niets verandert, maar dat de minister bij terugkomst in Nederland toch heel hard roept dat het vanaf nu allemaal beter gaat worden. Zo wordt Koenders onze versie van Neville Chamberlain, de Britse premier die voor het begin van de Tweede Wereldoorlog heel blij met een papiertje wuifde waaruit zou blijken dat Hitler geen oorlog wilde. Even later viel Duitsland Polen binnen, en daarna Nederland en België.