Radicaliseringsbeleid: gemeenten klooien maar wat aan!

In Trouw valt te lezen hoe een aantal gemeenten aan de tand is gevoeld over hun radicaliseringsbeleid en wat blijkt? Één grote lariekoek en drogredeneringen!

'Hoe weten jullie of het radicaliseringsbeleid werkt?' is de centrale vraag, 'Nou, er is nog geen aanslag gepleegd' lijkt het antwoord van veel gemeentes te zijn. Je zou je toch haast bescheuren van het lachen als het niet om zo'n serieus onderwerp zou gaan?!

Het dreigingsniveau in Nederland is nog steeds 'substantieel' en ondanks alle pogingen en miljoenen euro's die er voor over de balk zijn gesmeten, is dit vooralsnog niet gedaald. 'De lokroep van de jihad bestaat altijd' zegt de burgemeester van Delft, een van de ondervraagden.

Men leeft onder de indruk dat meldpunten, een 'wij-samenleving' en voorlichtingsbijeenkomsten effect hebben. Iedereen voelt natuurlijk direct aan dat dit kul maatregelen zijn omdat de gemiddelde gemeente de ballen verstand heeft van hoe radicalisering ontstaat. Je kunt de Powerpoint dia's al invullen: 'Luistert uw zoon Arabische muziek, staan er IS-filmpjes in uw browsergeschiedenis of loopt uw zoon met een bomgordel door de woonkamer?' '...dan is uw zoon mogelijk geradicaliseerd, ga eens met hem in gesprek!'

De ideeën van gemeente Amersfoort lijken ook doordrenkt van naïviteit met hun 'wij-samenleving' waarin ze gewoon toegeven dat ze de extreme jongeren sowieso niet gaan bereiken maar een paar potentieel radicaliserende knaapjes nog wél kunnen ontmoedigen. Want dat is precies waar zo'n 'gematigde' zin in heeft, een inclusieve samenleving waar zo'n linkse levensbeschouwing docente genaamde Madelief iedereen even komt vertellen hoe mooi iedereens verschillen zijn maar we ons op overeenkomsten moeten richten en we eigenlijk niet zoveel van elkaar verschillen. Daar zouden zelfs autochtone Nederlanders nog van kunnen radicaliseren!

'Nou Wout, met je grote bek, wat stel jij dan voor?' hoor ik u denken. Schrap die voorlichtingen, cursussen en meldpunten. Die knaapjes een baan of stage aanbieden gaat ons ook niet verder helpen. Het is een nationaal probleem en vereist een nationale aanpak.

Begin bij de extremistische/fundamentalistische moskeeën en pak de geldstromen aan, blokkeer de IP-adressen van IS-sympathisanten/kanalen, stel reizen naar Syrië met als doel aansluiten bij IS (en soortgelijke praktijken) gelijk aan landverraad, leg een verbod op voor demonstraties rondom dergelijke islamistische motieven en geef meer openheid over verijdelde aanslagen en andere successen. Lijkt me een mooi begin, niet?