PvdA is weer op volle toeren aan het zelfkastijden
Jan Markerink (PvdA-stadsdeelvoorzitter Rotterdam Overschie) windt er geen doekjes om: "Terwijl er een iPad klaarligt, zit de PvdA nog aan de knoppen van een oude transistorradio te draaien."
Dat en meer 'PvdA vs PvdA'-leuks vandaag in de Volkskrant. De krant van linksdragend Nederland heeft ook uitgevonden dat wanneer je de PvdA te kakken zet, je meteen een plusje in het bezoekersaantal kan noteren. Laat je een PvdA'er zijn eigen partij afkraken, dan is eerdergenoemd plusje zelfs tweemaal zo groot. Het maakt dan niet eens uit wie dat is: dat kan een mastodont als Jan Pronk zijn, maar ook een eenvoudige Rotterdamse stadsdeelvoorzitter als ene 'Jan Markerink.'
En op het eerste gezicht lijkt Jan Markerink een gewone PvdA'er: zijn beleid - naar eigen zeggen - heeft zich gekenmerkt door de volgende zaken:
Er zijn in Overschie onder mijn voorzitterschap goede dingen gerealiseerd. Kijk hoe wij de ambtelijke organisatie hebben verkleind, gratis elektrisch openbaar vervoer hebben gerealiseerd, het gratis wijkfestival 'Paradie Overschie' hebben opgezet en voor alle kinderen in de wijk een gratis lidmaatschap van een sportvereniging hebben geregeld.
Naast de gratis ontslagen vooral een hoop gesmijt met belastinggeld: gratis groene hobby, gratis cultuurhobby en gratis omkopen van ouders door kinderen cadeautjes te geven. Mooi hoor - ahum. Maar toch is Markerink ontevreden: hij hekelt met name de bestuurscultuur van de partij. Teveel naar binnen gericht, immuun voor kritiek. Dergelijke punten heeft de stadsdeelvoorzitter geprobeerd te maken, maar bleek aan dovemansoren gericht. Dus Markerink treedt af.
De Rotterdammer toont eigenlijk aan waarom de PvdA het landelijk zo slecht doet: het heeft allemaal weinig te maken met het beleid; er zijn immers genoeg gekke mensen te vinden die wel willen stemmen op een partij die de bevolking op grote schaal sigaren uit eigen doos presenteert. Kijk bijvoorbeeld naar de spectaculaire, doch virtuele, zetelwinst van de SP momenteel.
Nee, waarom de PvdA naar de (transistor)knoppen aan het gaan is, is vanwege het feit dat het bij die partij zelf alleen nog maar over macht gaat. In 2010 zagen we het CDA genadeloos afgaan na die houding decennialang te hebben aangenomen, en knakte omdat de kiezer het eindelijk spuugzat was.
Voorlopig is de PvdA de één na grootste partij in de Kamer en lijken verkiezingen zich niet aan te dienen. Wanneer die komen mogen de machtswelluste sociaaldemocraten goed opletten, want de kans is groot dat ze op een zeteldieptepunt komen te staan. Nog dieper dan in 2002. Tot die tijd zullen we met enige regelmaat een artikel kunnen lezen zoals bovenstaande: want reken maar dat er nog meer ontevreden PvdA'ers hun ongenoegen van zich af zullen proberen te schrijven.
Lees ook