PvdA en CDA zijn elkaars laatste strohalm

Even geen PVV vandaag. Geert Wilders is toch maar strovuur en er zijn genoeg andere stoorzenders in de Nederlandse politiek. De grootste stoorzender is wel het fundamentele onbegrip van christen- en sociaal-democraten voor elkaar, waarbij de PvdA nog minder van het CDA begrijpt dan het CDA van de PvdA. Waarom dat zo is leg ik uit in een stuk dat gisteren in de Volkskrant heeft gestaan en waar ik nog graag even op wil terugkomen. Ook voor rechts van belang, al was het maar omdat het huidige kabinet waar rechts zijn vingers bij aflikt er ook volgens Geert Wilders dankzij Job Cohen is gekomen. En dankzij Maxime Verhagen natuurlijk. Logisch dat die man bij links geen goed kan doen.

Er zijn mensen die beweren dat het CDA definitief voor rechts moet kiezen om te overleven. Daar ben ik het niet mee eens. Deze stelling negeert dat het CDA altijd meerdere vleugels heeft gehad en zijn kracht historisch gezien aan zijn positie als (conservatieve) middenpartij ontleende. Dan zou het wel heel dom zijn om uit het centrum weg te trekken en het politieke midden - waar altijd de macht ligt - aan anderen te laten. Het is veel intelligenter om het verstandige deel van de PvdA (gesteld dat dit er is) van het linkse dwaalpad af te halen en in de verleiding te brengen voor het vormen van een nieuwe sociale middenpartij.

Een gekke gedachte? Welnee, het ligt - als je het even ziet - juist enorm voor de hand. Ik kan me geen gematigder (en verstandiger) idee voorstellen dan traditionele bestuurspartijen die elkaar de hand reiken, elkaars minimale geschilpunten oplossen en samen verder gaan. Partijen die aan het eind van hun levenscyclus staan, en dat geldt voor PvdA en CDA, doen er goed aan te fuseren, wat de confessionele partijen in de jaren zeventig al deden. Het motto staat al vast: 'de boel bij elkaar houden'. Inderdaad, het is van Job Cohen, maar het zou net zo goed of nog beter van het CDA kunnen zijn, dat altijd al een pacificatiepartij is geweest. Daarom is het zo krankzinnig dat beide middenpartijen die zo sociaal zeggen te zijn en bij elk vraagstuk 'samenwerking' voorop plaatsen niet met elkaar overweg kunnen en elkaar de tent uitvechten. Dit is voer voor psychologen, en als ze er niet uitkomen mogen ze bij mij op consult. Het antwoord is verrassend simpel: om het disfunctionele politieke midden nieuw leven in te blazen (nodig voor het polderen en al die kleffe zaken waar rechts zo'n hekel aan heeft), moeten PvdA en CDA gewoon opgaan in een nieuwe sociale middenpartij die het achterhaalde socialisme afzweert en op christelijk-sociale middenweg verder gaat. Dus de PvdA neemt afscheid van de 'linkse kerk' en trekt voortaan samen op met het CDA tegen de sociale woestenij en de verwildering van de samenleving.

Omdat niemand van de 'bruggenbouwers' van Job Cohen zoiets bedenkt (velen zullen het 'een brug te ver' vinden), heb ik het ezelsbruggetje maar geslagen. Helpen zal het niet. Bij de PvdA moet de knop om en daar is zij als notoir hardleerse partij slecht in. De PvdA zal het zelf moeten bedenken, en dat kan nog lang duren, want de afkeer van het CDA zit diep, houdt de rode familie in nostalgische verongelijktheid bij elkaar en zorgt ervoor dat de sociaal-democraten zich steeds weer op de christen-democraten verkijken. Knettergek, zou Geert zeggen, en zolang dat het geval is, blijft de PvdA buiten het centrum van de regeringsmacht.