Prima zo: Europees Parlement krijgt meer Nederlandse zetels en géén Europese lijsten

Het is al sinds de bekendmaking van de resultaten van het Brexit-referendum een heet hangijzer voor de Europese parlementariërs: wat te doen met de 73 zetels die na het Britse vertrek uit de Unie leeg zullen zijn? Het meest voor de hand liggende antwoord was 'weghalen die handel': het is nou niet alsof ze die stoeltjes in het 751 zetels tellende parlement daar echt zouden missen. En zo'n 10% minder parlementariërs zou in ieder geval een mooie kostenbesparing opleveren in een democratisch monster dat daar doorgaans niet zoveel van wil weten.

Helaas wilde men daar zoals altijd weinig van weten. Er zijn allerlei plannetjes opgetekend voor nieuw gebruik van die zetels, waarbij vooral het voorstel om ze op te vullen met pan-Europese lijsten veel steun kon vinden bij eurofielen. Met dat voorstel zouden EU-burgers niet meer alleen op politici uit eigen land (bijvoorbeeld een CDA'er), maar ook op lieden uit andere lidstaten kunnen stemmen die samen in een 'statenloze' partij zouden zitten. De natte droom van elke aanhanger van een federaal Europa zonder nationale scheidslijnen dus, zoals Guy Verhofstadt:

Zoals op te maken valt uit die niet al te vrolijke tweet, heeft dat voorstel het dus niet gehaald. Nee, in plaats daarvan stemde het parlement voor een maatregel die de nationale vertegenwoordiging juist moet versterken: het toewijzen van extra leden aan een groepje landen, waaronder Nederland. Wij krijgen er bij de volgende verkiezingen in 2019 drie zetels bij, omdat we nu ondervertegenwoordigd zijn: voor de grootte van onze bevolking hebben we een te kleine parlementaire vertegenwoordiging. Dat rechttrekken betekent dat we net iets meer te zeggen zullen hebben. En hoewel het om een relatief klein aantal gaat, is dat toch mooi meegenomen: elke stem die kan helpen om onze soevereiniteit te bewaken, is immers mooi meegenomen.