Politie maakt puinhoop van hennepacties

Het Parool bericht vandaag dat de politie een enorme puinhoop maakt van zogenaamde anti-hennepacties. Het gebeurt namelijk nogal eens dat verdachte panden worden binnengevallen terwijl er helemaal niets wordt gevonden, en de eigenaren dus volkomen onschuldig zijn. Hoe vaak dat precies gebeurt is niet duidelijk. De reden? De politie houdt dergelijke gegevens gewoon niet goed bij. 

En dat is niet alles. Ook klagen slachtoffers van dit soort razzia's dat de nazorg barslecht is. 

De nationale ombudsman concludeert dan ook dat het zo niet langer kan:

Als er niets wordt aangetroffen worden de eigenaren van de panden daar vaak niet van op de hoogte gesteld. Ze komen aan bij hun pand en zien opeens een kapotte deur met een brief erop; er is een doorzoeking geweest, niets werd aangetroffen. Veel succes ermee.

Slachtoffers die denken dat de staat de schade vervolgens zal vergoeden komen soms bedrogen uit. 

De ombudsman doet geen uitspraken over 'het beleid en de aanpak van hennepteelt, maar vraagt aan de politie meer oog te hebben voor de onschuldige burger.' Nu ben ik het er mee eens dat het laatste ook belangrijk is, maar ik voel me gelukkig niet geremd om ook het één en ander te zeggen over het eerste.

Het is volkomen bezopen dat er jaarlijks weet-ik-hoeveel euro's en manuren in dit soort acties worden gestopt. We hebben het hier niet over massamoordenaars of verkrachters, maar om mensen die mogelijk hennep kweken. Wiet. Om een voor mij volstrekt onbekende reden hebben zij minder rechten dan terrorisme verdachten. De politie hoeft maar het idee te krijgen dat je mogelijk, wie weet, ach wie zal het zeggen in de verste verte iets met hennep te maken heeft en voila: je deur wordt gekraakt, de boel wordt ondersteboven gegooid, en je kunt fluiten naar je schadevergoeding. En dat alleen maar omdat de staat besloten heeft dat mensen niet mogen genieten van een relatief onschuldige joint.

Hier moet een einde aan komen. Haal die hele bende uit de illegaliteit en geef mensen gewoon de verantwoordelijkheid om zélf te bepalen hoe ze hun leven willen leiden, en op welke manier ze ontspanning zoeken. De politie kan zich dan bezighouden met criminaliteit die daadwerkelijk ontwrichtend is voor de samenleving. Het zou wat zijn: agenten die criminelen daadwerkelijk oppakken in plaats van hobbyisten die mensen in staat willen stellen om op hun manier van het leven te genieten.