De dictator van Rusland heeft echt alle goodwill verloren in de beschaafde wereld. In september van afgelopen jaar mocht de erfopvolger van Jozef Stalin zijn unieke vorm van marxisme komen prediken in de
New York Times.
Het was best een ophef:
Vladimir Poetin die een stuk pent
in een Amerikaanse krant.
Iets meer dan een jaar later zijn de rollen omgedraaid; Poetin is niet meer de verkondiger van een kwade boodschap over Amerika, maar vrij Amerika valt nu Poetin af in diezelfde krant op een keiharde manier
de alleenheerser van Rusland af:
He bet almost his whole economy on oil and gas that only can be exploited long-term at the risk of disruptive climate change; he underestimated the degree to which technological innovation has enabled America to produce more oil, gas, renewable energy and greater efficiency, all at the same time, helping to undermine crude prices; he talked himself into believing that Ukrainians toppled their corrupt leaders only because the C.I.A. told them to — not because of the enduring human quest to realize a better future for their kids; and he underestimated how integrated and interdependent Russia is with the global markets and how deeply sanctions, over time, would bite him.
Let us not mince words: Vladimir Putin is a delusional thug. He created, fell in love with and is now being disabused of a fantasy notion of his and Russia’s power. Might he lash out militarily now to distract his people with more shiny objects? Yes, he might, but then he’d only be violating another rule of geopolitics: “The First Rule of Holes” — when you’re in one, stop digging.
En zo gaat het artikel op een grandioze manier verder met het afkraken van Vladimir Poetin. Het is één van de eerste mainstreampublicaties die het bovendien aandurft om Poetins vijfde colonne in het Vrije Westen openlijk te ridiculiseren voor het aanbidden van Poetin als ultratactische mastermind die sluw, scherp en slim Rusland naar de wereldtop manoeuvreert.
Het artikel maakt duidelijk wat al een tijdje rond de oppervlakte drijft, maar wat niemand nog hardop heeft durven zeggen: in de internationale arena is Poetin gewoon een prutser zonder vrienden. Hij maakt zichzelf en het land wijs dat hij de positie van het land verbetert, terwijl hij in werkelijkheid de Russen alleen maar armer en dommer maakt. Onder Jeltsin opgebouwde bruggen naar de rest van de wereld worden stuk voor stuk verbrand, terwijl burgerlijke vrijheden teruggaan naar het niveau van de Sovjet-Unie van weleer.
Het is heel goed dat er aandacht is voor dit soort dingen. Poetin kan niet vaak genoeg ontmaskerd worden als middelmatig politicus met een angststoornis en megalomanie, want in bepaalde buitenlandse kringen bestaat er namelijk inmiddels een persoonsverheerlijkingscultus rond Poetin. En dat is natuurlijk een walgelijke ontwikkeling die gestopt moet worden. En zolang Poetin doorgaat met z'n queeste om het Westen te tarten, dan geldt dat ook voor hem.
