Pipo de clown is terug, maar Klukkluk is 'veranderd': racismeroepers vonden hem beledigend
Ja hoor, daar gaan we weer.
Toen mannen nog mannen waren werd ons geleerd dat je 'beledigd' voelen -- of je een slachtoffer voelen -- een teken van zwakte was. Een man was trots op zichzelf. Als iemand hem probeerde te beledigen liet hij dat van zich afglijden onder het motto 'niemand kan mij kwetsen, ik kan me alleen láten kwetsen.'
Helaas leven we nu in tijden waarin het slachtofferschap aanbeden wordt en mensen continu wordt verteld dat je 'beledigd voelen' je morele superioriteit bezorgt. En dus krijg je dit soort gekkigheden:
'Dag vogels, dag bloemen, dag kinderen.' Met die woorden nam Pipo de Clown in 1980 afscheid van de televisiekijker. In de 22 jaar daarvoor groeiden generaties kinderen op met de iconische serie over een clown die in een woonwagen de wereld over reist. Vanaf maandag is hij terug: RTL8 zendt tien gloednieuwe afleveringen uit...
Veel blijft hetzelfde, zoals Pipo's vaste uitroep 'sapperdeflap' en het karakter van zijn vrouw Mammaloe en circusdirecteur Dikke Deur. Klukkluk onderging een metamorfose: hij is geen indiaan meer, maar een verklede circusartiest in indianenkleren: 'Klukkluks oude uiterlijk was niet meer nodig, vond ik. Daarbij speelt mee dat we geen last willen krijgen van het zwartepietencomplex; als het over minderheden gaat, hebben mensen nu al snel lange tenen. Hij praat ook veel minder krom dan vroeger. Klukkluk is nog wel klunzig, en Pipo's beste vriend.'
Triester dan dit wordt het dus niet. Klukkluk moet verplicht een witte man in een indianenpak zijn, een circusman, en geen indiaan, want ergens in Nederland loopt er een mafketel rond die zich beledigd voelt als hij wél een cherokee (of wat dan ook) is.
Zielig gewoon.
Overigens is het wel opvallend dat niemand er blijkbaar een probleem mee heeft dat de blanke versie van Klukkluk een kluns is. Geen blanke Nederlander die zich daardoor aangesproken voelt of die daardoor het idee heeft dat alle blanken weggezet worden als onnozele halzen.
En weet je waarom niet? Omdat wij onszelf niet verteld hebben dat we dagelijks gediscrimineerd en oneerlijk behandeld worden. Nep-discriminatie is een psychologisch probleem van professionele racismeroepers, niet van de Nederlandse samenleving.
