Neerlands Hoop in Bange Dagen, Alexander Pechtold, heeft gistermiddag op zo'n klefknusse middag in de Rode Hoed voor eigen parochie gepreekt dat we niet moeten kiezen voor populistische politiek. Wat we wel moeten? Antisemitisme bagatelliseren natuurlijk! Dat is de weg om de tweedeling in de samenleving te overbruggen. Kan iemand even controleren of meneer Pechtold zijn pilletjes wel consequent inneemt?
Sinds Pim Fortuyn in 2001 opkwam, gaat meneer Pechtold gebukt onder wat het best omschreven zou kunnen worden als een oncontroleerbare neiging om de multiculturele samenleving te verdedigen. Op slechte dagen verwart meneer Pechtold de multiculturele samenleving met de rechtsstaat of de grondwet, zodat hij ze vaak nogal onsamenhangend door elkaar gebruikt. Gistermiddag had meneer Pechtold echter een goede dag; hij liet zien het multiculturele hart (i.e. kruiperigheid jegens allochtone probleemgroepen) op de goede plaats te hebben. De voormalig D66-voorman kwam met de ultieme oplossing: eigenlijk is er toch maar één grote probleemgroep, die van de Joden.
Antisemitische spreekkoren zijn bijvoorbeeld helemaal niet antisemitisch. Nee, echt niet, gelooft u meneer Pechtold nu maar. Het zijn enkel opgeschoten jongens die niet dezelfde kansen als wij hebben gehad met een te hoge testosteronspiegel.
Wanneer jongeren antisemitische spreekkoren inzetten, moeten we dan altijd meteen van het ergste uitgaan? Gaat het om antisemitisme dat met lokjoden moet worden bestreden? Of om opgeschoten jongeren met een teveel aan testosteron?
Ik heb ook dagen dat ik een hoge testosteronspiegel heb, kennelijk moet ik eens overwegen wat Joden te grieven/bedreigen/bespugen/beroven. Ik kan beter snel beginnen, want integratie komt van twee kanten en
vergt inlevingsvermogen. Ik leef me in in meneer Pechtold en moet helaas concluderen dat hij volledig ontoerekeningsvatbaar is. Dwangverpleging lijkt me het beste.