Nou, nou, dat gaat weer goed daar, in Pakistan.
Waar de nominale bondgenoot van het westen, Pervez Musharraf, het een paar jaar geleden moest ontgelden en gedwongen werd om af te treden, kon zijn opvolger weleens eenzelfde lot ondergaan.
Of, nou ja, als het aan de Pakistaanse Moslim Liga ligt moet Asif Ali Zardari zelfs
vrezen voor zijn leven:
De betoging van de Pakistaanse Moslim Liga (PML-N) werd toegesproken door de premier van de regio Punjab: ,,Treed af en geef je geld, anders hangen we je hier op'', zei Shahbaz Sharif, doelend op de president die de bijnaam heeft 'Mister Ten Percent', wegens de commissie die hij investeerders zou vragen.
Sharifs geweldadige woorden werden met applaus ontvangen door de ruim 30.000 aanwezige betogers.
Nou ben ik geen groot fan van Zardari - daar kan ik heel duidelijk over zijn - maar dit soort taal is natuurlijk buitengewoon onwenselijk. Daar komt bij dat de PML-N nou niet meteen de meest seculiere partij van Pakistan is (vandaar ook het "Moslim" gedeelte in de naam).
Heeft Pakistan een serieus corruptieprobleem? Ja, natuurlijk, dat staat buiten kijf. En het staat ook buiten kijf dat de huidige president daar in het verleden steevast een graantje van heeft meegepikt. Zijn bijnaam luidt niet voor niets "Mr. 10%".
Maar is Sharif beter? Dit is een man die door Musharraf het land werd uitgezet, jaren geleden, omdat hij een te grote bedreiging zou zijn. Willen we nou echt dat zo'n figuur de macht grijpt in zijn land? Het antwoord lijkt mij voor de hand te liggen.
Daar komt bij dat
critici stellen dat Sharifs Punjab-provincie nou niet meteen een baken van eerlijkheid is. Sterker nog, de corruptie schijnt daar juist toegenomen te zijn onder zijn leiderschap. Je zou bijna denken dat de klachten over corruptie bij de federale overheid een excuus zijn, niet een reden om het hoofd te eisen van Zardari.
Moeten we ons weer zorgen maken over Pakistan? Het westen doet er waarschijnlijk verstandig aan om rekening te houden met een nieuwe wisseling van de macht. Dit keer moeten we er dan echter voor zorgen dat de nieuwe machthebbers onze bondgenoten zijn; dat ze ons steunen in de strijd tegen het terrorisme en dat de Taliban niet in het geniep subsidieren en bewapenen.