Overheid nog altijd 0.0

It's that time of the year. U mag u weer ergeren aan de foutieve WOZ-bepaling van uw huis. Hoe kan het in 2012 nog bestaan dat de overheid iets eenvoudigs als een WOZ-waarde onjuist inschat?

Sinds de digitale revolutie is de wereld er nogal anders uit gaan zien. ICT heeft het bedrijfsleven in amper twintig jaar volledig op zijn kop gezet. Waar men vroeger nog papieren documenten bijhield, die dagen, weken of maanden kostten om te analyseren, is tegenwoordig alles digitaal ingevoerd, bereikbaar en analyseerbaar. Een beetje intelligente programmeur koppelt moeiteloos gegevensstromen aan elkaar om daar realtime de meest complexe informatie uit tevoorschijn te toveren. En het mooie is; iedereen doet mee! Behalve natuurlijk de overheid. 

De WOZ-waarde is hier een prachtig voorbeeld van. Technisch is het prima mogelijk om een gewogen gemiddelde over 2011 als basis te nemen voor de WOZ-waardebepaling. En toch wordt in deze bepaling uitgegaan van de - geschatte - kale verkoopprijs op 1 januari 2011. Als u groep zes hebt afgemaakt en dus een beetje kunt lezen, dan weet u dat de huizenprijzen over een jaar nu niet bepaald gelijk blijven. Als u groep acht hebt afgemaakt en dus een beetje kunt rekenen, dan kunt u zelf de formule in elkaar zetten om in de waardebepaling de verandering in prijs over dat jaar te verwerken in een gewogen gemiddelde. Als u dan ook nog de middelbare school hebt afgemaakt en dus kan leren hoe te programmeren, dan kunt u dit verwerken in een eenvoudig programma, waar volautomatisch een reële WOZ-waarde uitrolt. 

U kunt dat allemaal prima zelf, maar de overheid wil het maar niet lukken. En dus zweeft de WOZ-waarde maar een beetje heen en weer. Gaat de huizenprijs omhoog, dan is de WOZ-waarde te laag en vice versa. En nu de prijzen dalen, gaan de mensen terecht klagen.

Dit kleine voorbeeld - het gaat meestal maar om een paar tientjes - is indicatief voor een veel groter probleem. Hoewel de wereld inmiddels naar Web 3.0 is opgeschoven, blijft Vadertje Staat krampachtig vasthouden aan het archaïsche 0.0. Natuurlijk, er wordt wel eens geprobeerd om wat vooruitgang te boeken, maar dit stuit keer op keer op organisatorische of politieke problemen, met grote blunders tot gevolg (hier vindt u daar een prachtig stukje over). Digitale vooruitgang betekent immers stroomlijning van processen, en dus ontslagen. En dat mag je die arme ambtenaartjes niet aandoen. Beetje jammer alleen, dat de burger daar keer op keer de dupe van is.