Over wolven in schaapskleren en makke linkse schapen

Wie is PvdA-lid Ahmad Queleich Khany, alias Sander Terphuis, strijder tegen strafbaarstelling van illegaliteit? En namens wie spreekt hij?

 

Sander Terphuis, zegt die naam u iets? Zeker na het PvdA-congres van zondag 28 april jl. en zijn veelvuldige TV-optredens zou dit een household name moeten zijn in de Nederlandse polder.

Maar de man laat ook op andere manieren van zich horen. Op de Joop.nl schreef Terphuis 28 april een column met de titel: 'Sprak Samsom namens de fractie, of zichzelf'? Deze vraag kan evengoed aan Terphuis zelf gesteld worden. Wie is hij eigenlijk en vooral, namens wie spreekt hij? Sprak Sander Terphuis op het congres vooral namens asielzoekers in Nederland (in feite dus namens zichzelf) of namens Nederland als geheel?

 

Het verzet eind april op het PvdA-congres tegen het kabinetsvoornemen illegaliteit strafbaar te stellen werd geleid door Sander Terphuis, een Iraanse immigrant die zijn oorspronkelijke naam Ahmad Queleich Khany heeft ingeruild voor de nieuwe, Nederlandse naam Terphuis.

Zelf zegt Terphuis over de naamswijziging dat hij op deze manier wil laten zien er bij te willen horen en onderdeel uit te willen maken van deze samenleving. Verder zou zijn Iraanse naam vaak tot onduidelijkheid en verwarring leiden, en was het uitspreken van deze naam lastig voor Nederlanders.

Deze afweging is aan hem. Afshin Ellian laat als immigrant uit Iran zien dat behoud van eigen naam geen beletsel hoeft te zijn voor succesvolle integratie en participatie in de Nederlandse samenleving.

Het kiezen van een nieuwe achternaam is lastiger dan een nieuwe voornaam. Eén van de belangrijkste voorwaarden waaraan moet worden voldaan is dat een naam gekozen wordt die in Nederland nog niet bestaat. Vanwege banden met Friesland besloot Ahmad Khany de begrippen 'terp' en 'huis' te combineren tot Terphuis, en kwam zo tot een naam die blijkbaar in Nederland nog niet bestond.

 

Nieuwkomer Terphuis is niet op zijn achterhoofd gevallen. Als
slechtziende Iraniër met eigen meningen begreep hij waarschijnlijk goed
dat West-Europa hem meer zou kunnen bieden dan zijn
geboorteland. Eenmaal in Nederland aangekomen en van een nieuwe naam
voorzien snapte hij ook dat de best te volgen studie in rechtsstaat
Nederland rechten (met als specialisatie o.a. vreemdelingenrecht) moest
zijn, en de voor hem beste partij in zijn nieuwe ‘vaderland’ de PvdA.

De staatsrechtjurist houdt er linkse opvattingen op na. Volgens hem betekent strafbaarstelling ‘in de praktijk ( ) dat vreemdelingen worden gestraft, enkel omdat zij geen verblijfsvergunning hebben. Zij hebben niets misdaan’. Hij vindt het ‘onacceptabel ( ) onschuldige mensen in ons land te vervolgen en te straffen’.

Toch een merkwaardige opvatting voor een jurist. Het is juist verbazingwekkend dat illegaliteit nog niet strafbaar is, immers een illegaal verblijf is tegen de wet en zou dus per definitie strafbaar moeten zijn.

 

De vraag rijst: wat komt zo’n man hier doen? Na verwerven van de Nederlandse nationaliteit en het aannemen van een Nederlandse naam lijkt Terphuis Nederland steeds on-Nederlandser te willen maken. Zijn acties, onder het mom van een gerechtvaardigde strijd tegen een ‘inhumane maatregel’, zijn erop gericht via wetgeving Nederland zo tandeloos mogelijk te maken tegen de instroom van migranten, vreemdelingen, asielzoekers etc. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de grootste steun voor zijn plannen komt van links-internationalistisch gerichte autochtonen en natuurlijk allochtonen.

Voor de laatste groep geldt: hoe meer immigranten naar Nederland komen en er blijven, en niet meer weggestuurd kunnen worden als illegaliteit niet strafbaar is, hoe kleiner de oorspronkelijke bevolking van het gastland. En hoe geringer de invloed van de autochtone Nederlander in eigen land, hoe groter die van migranten.

 

Is dit waar de PvdA en andere linkse partijen op uit zijn? Of snappen zij niet hoe makkelijk zij, in dit geval de PvdA, zich voor het karretje laten spannen van zo’n assertieve immigrant als Terphuis? Met zijn protest tegen de ‘onrechtvaardige en inhumane plannen’ voelt de gewezen Iraniër haarfijn aan hoe de weke onderbuik van de Linkse Kerk en links-christelijke kerken in Nederland te bespelen. En maakt zo in feite misbruik van de naïveteit en idealen van velen in dit land.

Deze naïveteit en via onderwijs en media aangeleerde linkse en christelijke idealen, en het vermogen van gehaaide, links-populistische kameleons dit uit te buiten, blijft een onderbelicht thema in Nederland.