Het gaat weer eens allesbehalve goed met de Socialistische Partij. Oud-Kamerlid Farshad Bashir luidt de noodklok over de Gemeenteraadsverkiezingen van aankomend voorjaar. De partij dreigt in heel veel gemeentes niet mee te doen dankzij het feit dat de SP maar niet volwassen wil worden. Het is bij de SP inmiddels vaste prik: opgestapte Kamerleden klagen steen en been over de dictatoriale sfeer die er rondhangt. Dat ligt niet zozeer aan
Emile Roemer, die vooral onnozel is, maar meer aan partijvoorzitter Ron Meyer. De man blijkt een communistische tiran van weleer, en laat dan ook geen kans onbenut om de mensen in zijn partij uit te buiten of allerlei verplichtingen op te leggen. Dat hoef je uiteraard niet van het rechts-conservatieve
De Dagelijkse Standaard aan te nemen. Maar neem het dan
in ieder geval aan van Farshad Bashir, een Kamerlid van de SP dat bij de verkiezingen in maart opstapte om zijn heil elders te zoeken:
"'De partij draait op vrijwilligers, mensen die het heel druk hebben. Die waarderen het niet als je van bovenaf oplegt wat ze moeten doen. Het animo stokt onder leden als het een moetje wordt. Ook Leeuwarden doet voor de tweede keer op rij niet mee met verkiezingen. De provinciehoofdstad, onbegrijpelijk! Ik zie kaderleden in onder andere Leeuwarden overstappen naar lokale partijen. Zo verliezen we goede mensen.'
Begrijpt u de koers van voorzitter Meyer?
'Ik zie wat hij probeert. Hij wil een activistische partij naar vakbondsmodel. Natuurlijk, actievoeren zit in het dna van elke SP'er. Maar een partij moet meer zijn. Actie is geen doel op zich, maar dat is het wel geworden onder Meyer. Wil je actievoeren in de hoop dat een VVD-wethouder naar je luistert of heb je liever je eigen SP'er in het college?
'Ik ben een echte socialist die van actie houdt, daar hoeft niemand aan te twijfelen. Maar hoe het nu gaat is te eenzijdig, té veel gericht op actievoeren.'"
De kritiek sluit naadloos aan bij het boek dat oud-Kamerlid Sharon Gesthuizen
eerder deze maand uitgaf. Ook zij had het over een nare partijsfeer waarbinnen alleen ruimte was voor de edele visie van de eeuwige leider - en verder helemaal niets. Met name Jan Marijnissen was een tiran, maar ook zijn opvolger als partijvoorzitter - Ron Meyer - kan er wat van.
Maar niet alleen Meyer blijkt incompetent door zijn tirannie. Ook Roemer wordt incompetentie verweten, maar dan omdat hij niet ging praten over de vorming van een nieuw kabinet. Hij sloot zichzelf uit, waardoor de SP voor de zoveelste keer op rij met lege handen aan de kant staat. Bashar wordt er gek van: "Roemer had aan die tafel het eigen risico kunnen regelen. Dat is veel effectiever dan achteraf partijen aan te spreken op het breken van hún belofte."
Ik zou dus zeggen: pak de popcorn er maar weer bij! We lijken namelijk geen verkiezing te kunnen houden zonder dat één linkse partij zichzelf volledig kapotmaakt. Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2012 was dat GroenLinks, in 2017 was het de PvdA. En voor de gemeenteraadsverkiezingen van maart aanstaande gaat de SP zichzelf lekker de vernieling in helpen. Farid Bashar heeft vandaag het spits afgebeten: dat er nog vele andere ontevredene leden van de Socialistische Partij mogen volgen!
