Wat sommige mensen nog niet weten, is het feit dat er nog helemaal geen onderzoek is gedaan naar het mogelijk gebruik van chemische wapens door de president van Syrië, Assad. De coalitie van de Britten, Fransen, en de Amerikanen heeft wel al schoten gelost, maar een echt goed fundament had de coalitie daar niet voor. Nu kan het onderzoek wel beginnen. Een week na aankomst in Syrië hebben inspecteurs van de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens onderzoek verricht in Douma. De inspecteurs gingen na of de stad doelwit is geweest van een aanval met chemische wapens, vandaag twee weken geleden.
De OPCW-missie in Syrië werd tot nu toe gekenmerkt door oponthoud. De inspecteurs waren vorige week zaterdag al in Damascus, maar kregen ondanks verscheidene toezeggingen geen toestemming om door te reizen naar Douma.
De ene kant beschuldigt de andere kant en vica versa. Het lijkt het schoolplein wel, maar dan met volwassenen en dodelijke wapens. Een stuk gevaarlijker, met net zo labiel. Het gaat om macht, controle, en framing. Elkaar framen zorgt ervoor dat er geen duidelijkheid komt over de realiteit. Ook is er geen enkele mogelijkheid voor bezinning en objectieve waarneming. Het onderzoek kan dan nu wel eindelijk beginnen, maar wie weet wat er allemaal in de tussentijd gebeurd is zonder dat wij, het publiek, het weten?
Men heeft altijd wel zijn of haar mening klaar over Syrië en alles wat daar gaande is, maar naar mijn idee weten we nog geen eens de helft. De wereld wordt steeds transparanter en verbonden, maar de mogelijkheden tot desinformatie en framing worden ook steeds meer. Een weerzinwekkende situatie.