Ook in China gaan ze los

Het is niet alleen onrustig in het Midden-Oosten: in China hebben ze ook genoeg van de onderdrukking en slechte levensomstandigheden. Beijing heeft het land echter nog altijd in de houdgreep.

 Demonstranten worden simpelweg opgepakt voor ze ook maar iets kunnen zeggen (of doen). Leiders van de kritische oppositie worden preventief opgepakt. En ondertussen kunnen de communistische leiders van het Aziatische net doen alsof alles pais en vré is.

Daarnaast eisen de demonstranten in spé dat het regime meer openheid betracht. De communistische leiders begrijpen echter maar al te goed dat meer openheid het einde van hun regime betekent. Communisme is afhankelijk van geslotenheid en geheimzinnigheid. Transparantie betekent dat burgers op de hoogte zijn van wat er allemaal gebeurt; en dat resulteert, op zijn beurt, altijd in een roep om meer democratie, om meer invloed.

Op den duur zal het in China hoogstwaarschijnlijk ook misgaan. De bevolking wordt steeds hoger opgeleid en welvarender. Een dergelijke populatie wil actief participeren in de politiek. Mensen met economische vrijheid willen ook politieke vrijheid hebben. Communistische regimes kunnen alleen overleven door hun bevolking zowel politiek als economisch te onderdrukken en uit te buiten. Laten ze de teugels op één van die gebieden vieren dan kun je er vergif op innemen dat de bevolking meer vrijheid eist en pas tevreden is als het zijn eigen toekomst bepaalt.

De vraag is alleen hoelang premier Wen Jiabao en kompanen nog aan de macht kunnen blijven. Kunnen ze de val van hun regime rekken of komt het in China in de komende jaren tot een ware uitbarsting van volkswoede?

Voor de toekomst van het land zelf is het waarschijnlijk te prefereren dat veranderingen langzaam tot stand komen. Snelle, plotselinge veranderingen resulteren vaak in grootschalige chaos... en met de communisten aan de macht waarschijnlijk ook in massale vechtpartijen.

Overigens is China één van de meest interessante landen ter wereld. Het regime is officiëel communistisch, maar in de praktijk wordt het economisch beleid steeds liberaler. Zoals gezegd brengt dat altijd problemen met zich mee voor een communistisch regime: het zal op termijn of alle toegestande vrijheden ongedaan moeten maken of zichzelf moeten opheffen. De vraag is Jiabao en zijn vrienden dat begrijpen.