In onze jeugdige naïviteit sympathiseren we met het communisme.
In de Volkskrant schrijven ze vandaag over de Fortuyn-biografie die morgen zal verschijnen. Wat blijkt? Pim heeft ooit lid willen worden van de CPN, maar werd afgewezen.
Later ontkende Fortuyn ooit sympathie gehad te hebben voor deze communistenkliek:
Fortuyn ontkende in 1993 in een vraaggesprek dat hij ooit lid had willen worden van de CPN. 'Ik kom uit een liberaal katholiek milieu en op mij hebben dat soort bewegingen nooit enige vat gehad.' De CPN was niks voor hem, zei hij bij een andere gelegenheid, om de simpele reden dat 'homoseksualiteit in die partij een non-issue was. Het was een machogeoriënteerde partij waar vrouwen duidelijk de tweede of derde viool speelden. Vanuit een feministisch standpunt gezien was het een zeer ongeëmancipeerde, autoritair geleide partij.'
Ach ja, jeugdig en naïef heeft het communisme een behoorlijke aantrekkingskracht. De meeste mensen zullen als ze wat wijzer worden van deze dromen loskomen. Zo ook Pim. Ook dit menselijke was hem niet vreemd.