Ook CDA tegen samenvoegen provincies, maar waarom?

De Statenfracties van het CDA zien geen draagvlak voor het fuseren van de westelijke provincies. "Het voorstel wordt vanuit Den Haag opgelegd."

De kritiek van de christen-democraten moet lezers van De Dagelijkse Standaard bekend in de oren klinken. Dirk-Jan laakte de "door Haagse bureaucraten bedachte unie" die geen geen rekening zouden houden met het rijke verleden van de provincies. Michael wees er op dat de inwoners van Flevoland, Noord-Holland en Utrecht niet bij de plannen zijn betrokken om hun provincies te laten samengaan. "Nog regentesker kan eigenlijk niet." De provinciale overheid komt zo verder van de burger af te staan die tevens zijn identiteit zou worden afgepakt.

Die kritiek lijkt mij wat overdreven. Als in Zuid-Holland wonende Noord-Hollander voel ik me echt niet in mijn identiteit gekrenkt als de provincie ophoudt te bestaan. En Flevolanders die klagen over een verlies aan identiteit? Hun provincie bestaat net vijfendertig jaar!

Voor een Groninger of een Limburger ligt het misschien net even anders, omdat Holland het land altijd min of meer heeft overheerst. Maar hun identiteit verdwijnt toch zeker niet als de provincie wordt opgeheven? Wat doet de provincie immers? Wegen aanleggen. Ruimtelijke ordening is zo'n beetje de enige serieuze taak van het provinciebestuur. Dat heeft met identiteit niets te maken. Vooral gelet op de stedelijke agglomeratie rond Amsterdam is het dus helemaal niet zo'n gek plan om Flevoland en Utrecht erbij te nemen.

Wat betreft de gevreesde afstand tussen bestuurders en burgers - wie van u is ooit op het provinciehuis geweest? Hoeveel inwoners van de provincie kennen de naam van de commissaris van de Koning? Laat staan de leden van de Provinciale Staten?

Bij de Provinciale Statenverkiezingen van 2011 kwam voor het eerst in meer dan vijftien jaar tijd meer dan de helft van de bevolking opdagen en dat was vooral om het kabinet destijds aan een meerderheid in de Eerste Kamer te helpen. Anders is vrijwel niemand geïnteresseerd in de provinciale politiek. De afstand tussen provincie en burgers is al groot.

Dat is eigenlijk helemaal geen probleem. Wat hebben we aan een provinciale politiek die dichtbij het volk staat? Laat dezelfde bestuurders die elke vierkante meter in hun provincie in bestemmingsplannen moeten afbakenen maar een beetje op afstand blijven. Geef ze meer te doen met minder mensen, dan laten ze ons misschien met rust. Dat sluit ook prima aan bij de gedachte van het CDA dat het 'maatschappelijke middenveld' meer verantwoordelijkheid moet nemen. Vanwaar hun verzet?