Wetenschappelijke oplossingen drongen nauwelijks door bij het Nederlandse klimaatbeleid. Dagblad Trouw (kun je nagaan) onderstreept het feit dat er niet één wetenschapper bij de gehele totstandkoming van het klimaatbeleid betrokken is geweest.
In het artikel komt vrijwel direct datgene naar voren wat iedereen allang vermoedde: Klimaatbeleid werd opgezet door een ingewikkeld polderproces gebaseerd op belangen, niet op feiten. Geen enkele wetenschapper heeft aan mogen schuiven bij de klimaattafels. Dat verklaart ook direct het belabberde resultaat.
Fratsen als 'van het gas af' blijken volstrekt ondoordacht te zijn geweest, dat wordt ook nu weer eens onderstreept. Nota bene om dezelfde reden als dat de gemiddelde burger ook al kon zien: het alternatief voor gas is niet groen(er). Koken en het huis verwarmen op elektriciteit maakt voor het klimaat niets uit als de elektriciteit met steenkool wordt opgewekt. En ook de elektrische auto, die met dezelfde smerige stroom wordt opgeladen, blijkt vanaf productie tot gebruik gemiddeld méér CO2 uit te stoten dan de meeste diesels.
Waar heeft dit allemaal zo fout kunnen gaan? Nou puur vanwege de 'stakeholders' bij de klimaattafels, die drukker bezig waren met symboolpolitiek en niemand tegen de schenen te schoppen waar ze later nog vriendjes mee moesten blijven, dan met het daadwerkelijke (door hun verkondigde) probleem.
En om de uiteindelijke uitkomsten van het uitgestippelde beleid wat op te poetsen, mochten het Centraal Planbureau (CPB) en het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) aanschuiven, zodat zij met leuke modelletjes de boel konden doorrekenen. Daarmee werd het uiteindelijke effect vermomd en bleven de kosten ook vaag.
Eigenlijk zijn de conclusies allemaal open deuren, maar ze worden nu even bevestigd door een krant die doordrenkt is van klimaat- en milieudeugen.