Ze moesten soms jaren wachten, maar hebben nu eindelijk ouders die voor hen zorgen.
Helaas heeft niet elk kind ouders die goed voor hun kind kunnen zorgen. Ook in Nederland zijn er meer dan twintigduizend kinderen die vanwege problemen thuis tijdelijk in een pleeggezin worden geplaatst. De overgrote meerderheid van deze pleegkinderen is jonger dan 11, en je kunt je wel voorstellen dat het op zo'n jonge leeftijd behoorlijk lastig kan zijn om te wennen aan een nieuwe woonomgeving.
Deze kinderen hebben na jaren van onzekerheid eindelijk een nieuw gezin
gevonden.
Opvang in een pleeggezin is altijd tijdelijk, maar soms kan de duur behoorlijk oplopen. In veel gevallen wordt er geen oplossing gevonden voor de problemen thuis, en kan het kind dus niet naar zijn of haar eigen ouders terug. Tweederde van de Nederlandse pleegkinderen blijft daarom langer dan een jaar bij het pleeggezin wonen.
In de meeste gevallen ontstaat er een sterke band tussen het pleegkind en zijn nieuwe gezin, en daarom wordt er in veel gevallen besloten dat
adoptie de beste optie is. Dat betekent dat het pleeggezin niet meer tijdelijk is, maar dat de pleegouders echt de wettelijke ouders van het kind worden. Het kind is dan officieel onderdeel van zijn nieuwe gezin. Er komt een einde aan de onzekerheid die soms jaren duurt, eindelijk heeft het kind een liefhebbend gezin om in op te groeien.
De Amerikaanse stichting Together We Rise zet zich in voor zulke kinderen. Ze proberen om een permanente plek voor pleegkinderen te vinden door middel van adoptie. En als het eenmaal zo ver is, is de blijdschap van de kinderen voelbaar.
Eindelijk hebben ze ouders op wie ze kunnen rekenen, en worden ze niet meer van pleeggezin naar pleeggezin gestuurd.
Niet alleen voor de kinderen, ook voor hun nieuwe ouders geldt: het was het wachten waard. Prachtig toch, die gezinsliefde!