Onderhandelt de VVD (en PVV) wel ferm genoeg?

Toegegeven, er is nog geen verifieerbare informatie over het (tussen)resultaat van de formatieonderhandelingen, maar afgaande op wat er in de media over verschijnt ben ik er niet gerust op.

Ministersposten
Het begon met de verdeling van de ministersposten. Er wordt beweerd dat de VVD zes ministerposten mag bemensen, terwijl het CDA er vijf krijgt toebedeeld. Als we kijken naar de verkiezingsuitslag en de stemverhouding van VVD en CDA dan wordt laatstgenoemde partij wel erg rijkelijk beloond. Het is eigenlijk nog erger, want normaal gesproken zou de PVV aan de regering hebben deelgenomen en zou de verhouding van ministersposten op een overweldigende manier in het voordeel van rechts zijn uitgevallen. Bovendien is het ook maar zeer de vraag welke kandidaten voor het CDA aan de lat staan voor een ministerspost. Zeer waarschijnlijk zal ook de linkervleugel moeten worden bediend om de rust in de partij te bewaren, hetgeen de balans nog verder verstoort.

Ontwikkelingssamenwerking
Al gauw lekte uit dat niet of nauwelijks aan de uitgaven voor ontwikkelingssamenwerking zal worden getornd. Terwijl VVD en PVV hier toch sterke opvattingen over hebben, lijkt het CDA met de overwinning aan de haal te gaan. Het is niet duidelijk wat de rechtse partijen ervoor terugkrijgen, maar wederom lijkt sprake van een douceurtje aan de christen-democraten.

Grondwetteksten
Het CDA wil nu ook allerlei teksten uit de grondwet kopiëren en die in het regeerakkoord opnemen. Een zeer vreemde zaak en zonder precedent. Een motie van wantrouwen aan het adres van de VVD en natuurlijk vooral de PVV, die eigenlijk niet moet worden geaccepteerd. Ik zou overigens als PVV onderhandelaar onmiddellijk eisen dat ook andere teksten worden opgenomen die hun oorsprong vinden in onze grondwet. Zoals de stevige bescherming van homo's en joden in multiculltiwijken, de bestrijding van vrouwenonderdrukking in geloofsgemeenschappen, het ferm tegengaan van geschiedvervalsing en westerlingenhaat in islamitische scholen en gemeenschappen, het absolute recht op de vrijheid van meningsuiting waarbij religiekritiek ongehinderd kan worden geuit, de bescherming van kunstenaars die hun vruchten zonder angst en zelfislamisering kunnen tentoonstellen, to name but a few

Het CDA moet natuurlijk te vriend worden gehouden, maar het moet wel redelijk blijven. Het zijn vooral de grote winnaars VVD en PVV die stevig aan hun trekken moeten komen in deze gedoogcoalitie. Grote vraag is of dat wel zal gebeuren. Mark Rutte staat niet bepaald bekend om zijn stevige rug en heeft de neiging nogal gauw slappe compromissen toe te staan of zaken weg te geven. Hij houdt het graag gezellig en een zeer matig akkoord lijkt voor hem belangrijker dan het stevig opkomen voor de eigen standpunten. Ik heb daar geen comfortabel gevoel bij. De indruk die blijft hangen is dat alleen de financiële eisen stevig worden verdedigd, maar dat men op andere fronten tot veel (te veel?) bereid is om maar tot overeenstemming te komen. Sluwe onderhandelaar Maxime Verhagen zal dit ongetwijfeld uitbuiten.

Voor ons rechtsmensen zijn financiën niet zaligmakend, hoewel natuurlijk belangrijk. Er zijn vele andere dossiers die om een radicale beleidsverandering vragen. VVD en PVV moeten daar pal voor staan en anders maar geen coalitie vormen.