Onderhandelingen Turkije en Amerika over Fethullah Gülen lopen vast, toch dient Turkije officieel uitleveringsverzoek in

Gisteren maakte de Turkse premier Binali Yildirim (die eigenlijk weinig meer is dan een woordvoerder van president Recep Tayyip Erdogan) bekend dat de onderhandelingen tussen Turkije en Amerika over de uitlevering van Fethullah Gülen gefaald hebben. Toch bleef hij eisen dat Amerika het verzoek van Turkije honoreert:

Op 20 juli deed Turkije een officieel verzoek. Volgens ingewijden ging dat gepaard met 85 dozen vol zogenaamd bewijs van Gülen's betrokkenheid bij de coup. Helaas voor de Turken is er één probleem: Amerika heeft naar het bewijs gekeken en geconcludeerd dat de documenten helemaal niets bewijzen. Behalve dan dan het Erdogan-regime een enorme hekel aan hem heeft. Dat wisten we natuurlijk allemaal al, dus daar heeft Amerika verder niets aan.

Ondanks het 'no' van de Amerikanen blijft Turkije de druk opvoeren:

Amerika houdt terecht vol dat beschuldigingen niet voldoende zijn om iemand uit te leveren. Er moet specifiek bewijs zijn waaruit blijkt dat Gülen echt verantwoordelijk was voor de coup. Als dat zo is, zegt Washington DC, zal hij uitgeleverd worden. Amerika beschouwt coups immers als een misdaad tegen de menselijkheid en tegen de democratie.

Vooralsnog, zegt Amerika, blijkt echter nergens uit dat hij er daadwerkelijk bij betrokken was laat staan dat hij zijn volgelingen de opdracht heeft gegeven voor de coup. En, tja, dat betekent dat Gülen nog altijd veilig in Pennsylvania kan wonen.

Aangenomen dat Amerika gelijk heeft -- en ik heb geen reden om te geloven dat dit niet zo is -- zegt het natuurlijk het één en ander over wat er nu in Turkije gebeurt: er is blijkbaar geen keihard bewijs dat Gülen betrokken was bij de coup, maar zijn volgelingen (en mensen die ervan verdacht worden sympathiek tegenover hem te staan) worden desalniettemin op grote schaal gestraft. Op zijn best worden ambtenaren -- militairen, politieagenten, leraren, academici -- geschorst, in veel gevallen worden ze ontslagen, en in sommige gevallen worden ze zelfs vastgezet. Als dat allemaal gebeurt terwijl niet eens duidelijk is dat Gülen daadwerkelijk betrokken is bij de coup is dat -- om er maar eens een understatement uit te gooien -- ongelooflijk zorgwekkend.

https://www.instagram.com/p/BI1-9ePg8WY/?taken-by=michaelvandergalien&hl=en

Het meest opmerkelijke aan dit verhaal is, en blijft, dat Gülen en Erdogan jarenlang bondgenoten waren, en dat ze allebei beschreven kunnen worden als islamisten: mannen die geloven dat de islam (religie) een actief deel moet zijn van de politiek. Ze zijn daarmee in veel opzichten het tegenbeeld van Mustafa Kemal Atatürk, de grondlegger van de Turkse Republiek, die juist uitgesproken seculier was en vond dat de politieke islam een gevaar vormde voor een vrije, moderne samenleving.

Het lijkt er dan ook op dat dit eerst en vooral een politiek-islamitische machtsstrijd is: een machtsstrijd tussen twee groepen die allebei een grotere, prominentere rol eisen voor de islam in de politiek van Turkije.

Heel gek, maar om voor mij volstrekt onbekende redenen (ahem, kuch) hoor je de Turkse media daar nou nooit over.