Obama en Fernández zijn economische populisten

Deze week stelden beide leiders maatregelen voor om de olie-industrie te straffen voor de hoge brandstofprijzen. President Obama wil dat speculanten die volgens hem de olieprijs opdrijven, worden aangepakt. In Argentinië nationaliseerde Cristina Fernández de Kirchner naar goed Zuid-Amerikaanse gebruik gewoon een hele oliemaatschappij. Alle aandelen van een Spaanse Repsol in YPF, het grootste energieconcern van Argentinië, werden, zonder dat het parlement eraan te pas kwam, door de president geconfisqueerd.

"Bedrijven die in Argentinië zaken doen, zelfs wanneer hun aandeelhouders buitenlands zijn, zijn Argentijnse bedrijven," aldus Fernández. Ze vond het nodig om eraan toe te voegen, "Ik ben het staatshoofd, geen boef." Een hele geruststelling!

De Argentijnse economie heeft zwaar te lijden onder het autarkische beleid van Fernández. Zij heeft de importen en exporten aan banden gelegd. Multinationals die hun producten in Argentinië willen afzetten, moeten voor dezelfde waarde aan Argentijnse producten opkopen en vice versa.

Zo kan het gebeuren dat de Duitse autofabrikant BMW uit wanhoop Argentijnse rijst exporteert. Je moet toch wat, maar het is natuurlijk een schandelijke vertoning.

Buitenlandse investeerders blijven weg. De enige reden dat de Argentijnse economie nog enige groei vertoont, is dat in Azië de vraag naar grondstoffen en landbouwgoederen sterk blijft toenemen.

Wat Fernández betreft, treft haar geen enkele blaam. Dat Argentinië, nog maar tien jaar na het laatste bankroet, weer aan de rand van de afgrond staat, is volgens haar geheel te wijten aan een internationale samenzwering van bankiers en grootverdieners die Argentinië kapot willen maken. Natuurlijk! BMW kan niet wachten tot geen enkele Argentijn meer een auto kan kopen.

President Obama kiest in Amerika voor een voorzichtigere aanpak, hoewel je dat uit zijn retoriek niet op zult maken. Dat ook daar de brandstofprijzen stijgen, is volgens hem de schuld van speculanten die snel alle olie hebben opgekocht in afwachting van nog hogere prijzen, om vervolgens een enorme winst te draaien.

Helaas voor de president blijkt daar weinig van waar. Speculanten gokken iedere dag op stijgende of dalende olieprijzen, maar dat heeft nauwelijks invloed op de prijs.

Sinds Obama aantrad als president, zijn de benzineprijzen in de Verenigde Staten met bijna 70 procent gestegen. Als dat veroorzaakt is door speculatie zou je verwachten dat de opslagtanks in Rotterdam zo ondertussen uit hun voegen barsten. Het is onmogelijk zoveel olie van de markt te houden, dat de brandstofprijzen in Amerika er meer dan enkele centen op de liter door worden aangetast.

Net als Fernández laat Obama zich echter niet door feiten in de weg zitten. Dat hij de olieproductie in de Golf van Mexico praktisch heeft stilgelegd, weigert toestemming te verlenen voor de bouw van een oliepijpleiding van Canada naar Houston, weigert nieuwe vergunningen te verstrekken voor oliewinning in het westen van de Verenigde Staten en in Alaska heeft volgens Obama helemaal niets te maken met de prijsstijgingen. Dat hij wel tientallen zo niet honderden miljarden dollars in "groene" energieprojecten heeft gestoken, die vervolgens over de kop zijn gegaan, heeft volgens hem ook geen invloed op de energiemarkt. Dat hij in 2008 nog beloofde dat de energieprijzen "noodzakelijkerwijs" de pan uit zouden rijzen als zijn beleid werd ingevoerd, lijkt hij inmiddels vergeten.

Nee, het is de schuld van de vrije markt. Dus moeten er speciale opsporingsteams en boetes komen om speculanten ervan te weerhouden winst te maken. Want winst, dat moet je niet willen maken als Amerikanen zich geen volle tank meer kunnen veroorloven. "We're all in this together," zegt de president graag. Dat mensen te lijden hebben onder zijn beleid, gaat geheel aan Obama voorbij.

De Amerikanen krijgen tenminste komende november al de kans om Obama naar huis te sturen. De Argentijnen zitten nog drie jaar met Fernández opgescheept. 

Foto's: Witte Huis / Wikicommons