Obama heeft het voornemen uitgesproken om in maart een bezoekje te brengen aan Cuba.
Nu zijn directe vluchten van de Verenigde Staten naar Cuba en terug nog verboden, maar ook dat behoort binnenkort tot het verleden. En president Obama lijkt daar gretig gebruik van te gaan maken: hij zal volgende maand namelijk een bezoek brengen aan het communistische eilandstaatje.
Jarenlang hebben de VS het land willen isoleren als protest tegen de communistische revolutie die daar in in de jaren '50 plaatsvond, en leidde tot een machtsgreep door dictator Fidel Castro, die inmiddels is opgevolgd door zijn net zo tiranieke broer Raúl. In 60 jaar is daar bar weinig veranderd: door het handelsembargo op het land rijden er zelfs nog auto's uit de jaren '50 rond, wat bijdraagt aan het toeristische beeld van het land. En voor de toerist is Cuba ook zeker geen slechte plek om te vertoeven. Heerlijk weer, goed eten en oldtimers zorgen voor een typisch beeld. Maar dat is allemaal schijn, want de bevolking is geen schrijntje beter af dan toen Fidel de macht greep.
Maar de leader of the free world lijkt het daar niet mee eens te zijn. Volgens Obama gaat het juist beter in het land, en zijn de massale mensenrechtenschendingen die er nog steeds plaatsvinden niet van belang. Hij haalt liever de banden met het corrupte regime daar aan. Plotseling is er weer een Amerikaanse ambassade in Havana, en plotseling mogen maatschappijen weer vluchten naar Cuba gaan uitvoeren. In ruil voor wat? Verbeterde leefomstandigheden? Het aftreden van de Castro's wiens communistische ideeën nog harder hebben gefaald dan de gezondheid van Fidel? Het antwoord: in ruil voor niets. Nada.
En de kers op de taart lijkt volgende maand dus te komen. Hij zal het regime vereren met zijn bezoek. En of ze daar nu wel of niet blij van worden, het schept wel een duidelijk beeld: Amerika accepteert wat er in Cuba gebeurt. En daarmee laat deze president zien dat hij allesbehalve een man van principes is. Natuurlijk heeft het opdoeken van het handelsembargo voordelen voor Amerika, vooral op economisch gebied. De agrarische sector in het bijzonder zal haar producten maar al te graag afzetten op het eiland. Maar daar gaat het in dit soort gevallen helemaal niet om. Het gaat erom dat je laat zien dat ergens een rode lijn getrokken moet worden wat betreft dit soort dictatoriale maniakken, en dan doel ik niet op de huidige bewoner van het Witte Huis.
Raar genoeg komt dit besluit op een moment dat cruciaal had kunnen zijn in de Cubaanse geschiedenis. Fidel worstelt al jaren met zijn gezondheid en de kans is groot dat hij binnen nu en vijf jaar onder de zoden zal liggen. De vraag is: wat zou Cuba dan doen? Wat zou het volk doen als de vader van de revolutie niet meer is? Zou men dan eindelijk wakker worden? Zou men dan eindelijk inzien dat zijn beleid in decennia niets dan armoede heeft gebracht?
Die kans was reëel. Maar door het legitimeren van deze man, door het vergeven en vergeten van alles wat hij heeft gedaan, door nota bene het land dat beweert de voorvechter te zijn van vrijheid op deze wereld.. Het is een understatement als ik zeg dat dit niet zal helpen. Maar waarschijnlijk zal Obama in maart zeggen dat Cuba op de juiste weg is. Dat die weg vol gaten zit en doordrenkt is van het bloed van de Cubaanse bevolking, zal hij waarschijnlijk buiten beschouwing laten.