Nu het nog kan: knuffel een moslim!!!

Ik weet niet hoe u het had vandaag, maar ik ben mij kapot geschrokken. In Vrij Nederland werd ik door oppositieleider Job Cohen gewezen op een wel zeer kwalijke onvolkomenheid in mijn bestaan. Ik schijn mijn islamitische medemens onheus te bejegenen. En niet zomaar onheus. Nee, ik geef moslims hetzelfde gevoel als joden hadden in de jaren '40. U begrijpt; schaamte viel over mij heen!

Direct na lezing van dit alarmerende bericht ben ik mijn voordeur uitgerend. Ik besloot dat het zo langer niet kon en ging op zoek naar vergiffenis van mijn moslimbroeders. Dolend door de straten van Amsterdam schoten de angstbeelden door mijn hoofd: het zou vast niet lang meer duren of Cohens opvolger Van der Laan zou alle Amsterdamse moslims verplichten om in één wijk te wonen, om een baard of een hoofddoek te dragen om herkenbaar te zijn. Mijn hemel!

Zoals Job mij in Vrij Nederland opdroeg heb ik de mensen op straat gevraagd of zij het ook zo zagen. Zijn vermoedens werden jammerlijk bevestigd in hun antwoorden: men reageerde verbaasd, verontwaardigd en boos toen ik de manier waarop zij hun islamitische medeburgers behandelen vergeleek met de Shoah. Ze willen het niet zien, merkte ik. Ze zijn zich gewoon niet bewust van wat zij hun islamitische buren aandoen. En zo was het ook in 1940. Job heeft dus gewoon gelijk!

Maar ik liet mij niet zomaar kennen! Ik nam een tram naar Slotervaart. Daar aangekomen schrok ik mij wezenloos; Cohens angstbeeld was nu al werkelijkheid geworden. Midden op de dag zaten daar, op een speelplein, minstens dertig minderjarige moslimsbroeders bijeengepakt. Verstoten uit het onderwijs hingen zij er werkeloos bij. De woorden van Cohen schoten door mijn hoofd: “Zij willen ook gewoon maar huisje-boompje-beestje.” En wij ontnemen ze dat. Duidelijk bereid te leren, te werken en deel te zijn van de Nederlandse maatschappij, worden ze door ons gedwongen de hele dag werkeloos op een speeltoestel te zitten. De magere uitkering die wij ze daarvoor maandelijks geven is natuurlijk amper voldoende. Dat zij hun woede over dit alles af en toe uiten door een oud vrouwtje te treiteren vond ik ineens heel begrijpelijk.

Lieve mensen, handel in vredesnaam nu het nog niet te laat is. Accepteer dat u, misschien onbewust, de moslims medelander onheus bejegent. U kunt nog terug. Laten wij er morgen dus op uit trekken en bewijzen dat Cohen ongelijk heeft; laten wij allen een moslim knuffelen!